مسأله 1605. اگر روزهدار به گفتن یا به نوشتن یا به اشاره و مانند اینها به خدا و پیغمبران و ائمه علیهم السلام عمداً نسبت دروغ بدهد، اگر چه فوراً بگوید دروغ گفتم یا توبه كند روزه او باطل است؛ و بنابر احتیاط واجب نسبت دروغ به حضرت زهراء علیهاالسلام و به جانشینان پیغمبران گذشته هم همین حكم را دارد.
مسأله 1606. اگر بخواهد خبری را كه نمیداند راست است یا دروغ نقل كند، بنابر احتیاط واجب باید از كسی كه آن خبر را گفته، یا از كتابی كه آن خبر در آن نوشته شده نقل نماید.
مسأله 1607. اگر چیزی را به اعتقاد این كه راست است از قول خدا یا پیغمبر نقل كند و بعد بفهمد دروغ بوده، روزهاش باطل نمیشود.
مسأله 1608. اگر بداند دروغبستن به خدا و پیغمبر روزه را باطل میكند و چیزی را كه میداند دروغ است به آنان نسبت دهد، و بعداً بفهمد آنچه را كه گفته راست بوده، روزهاش باطل است، و در ماه رمضان باید تا مغرب از آنچه روزه را باطل میكند خودداری كند، ولی كفاره بر او واجب نمیشود.
مسأله 1609. اگر دروغی را كه دیگری ساخته عمداً به خدا و پیغمبر صلی الله علیه و آله و جانشینان پیغمبر نسبت دهد، روزهاش باطل میشود؛ ولی اگر از قول كسی كه آن دروغ را ساخته نقل كند، اشكال ندارد.
مسأله 1610. اگر از روزهدار بپرسند كه آیا پیغمبر صلی الله علیه و آله چنین مطلبی فرمودهاند و او جایی كه در جواب باید بگوید نه، عمداً بگوید بلی، یا جایی كه باید بگوید بلی عمداً بگوید نه، روزهاش باطل میشود.
مسأله 1611. اگر از قول خدا یا پیغمبر صلی الله علیه و آله حرف راستی را بگوید، بعد بگوید دروغ گفتم، یا در شب دروغی را به آنان نسبت دهد و فردای آن، كه روزه میباشد بگوید آنچه دیشب گفتم راست است، روزهاش باطل میشود.