ازجمله احادیثی كه از دوستی و علاقة پیغمبر(ص) حكایت مینماید، حدیث یعلی بن مرّة است. اصحاب در خدمت پیغمبر(ص) به مجلس میهمانی رهسپار شدند؛ ناگاه به حسین(علیهالسلام) برخورد نمودند كه در كوچه، بازی میكرد. پیغمبر(ص) جلوی همراهان رفت و دستهای خود را گشود، كودك از این سوی به آن سوی میگریخت و پیغمبر(ص) او را میخندانید تا وی را گرفت؛ پس یك دست بر زیر چانه حسین(علیهالسلام) و دست دیگر را پشت سر او گذارد و او را بوسید و فرمود:
«حسین از من است و من از حسینم. خدا دوست دارد كسی را كه حسین را دوست داشته باشد. حسین، سبطی از اسباط است».
و نیز همین حدیث شریف را بخاری[2]، ترمذی[3]، ابنماجه[4] و حاكم[5] به این لفظ روایت مینمایند.
بعد از آنكه شرباصی از قاموس نقل میكند كه:
مینویسد: معنای «سبط»، جماعت و قبیله است و شاید معنای حدیث این باشد كه حسین در رفعت و بلندی مقام، مرتبة یك امّت را دارد؛ یا اینكه اجر و ثواب كاری كه از او صادر شده به اندازة اجر یك امّت است».[6]