جمعه: 10/فرو/1403 (الجمعة: 19/رمضان/1445)

خدا او را دوست دارد

ازجمله احادیثی كه از دوستی و علاقة پیغمبر‏‌(ص) حكایت می‏نماید، حدیث یعلی بن مرّة  است. اصحاب در خدمت پیغمبر‏‌(ص) به مجلس میهمانی رهسپار شدند؛ ناگاه به حسین‌(علیه‌السلام) برخورد نمودند كه در كوچه‏، بازی می‏كرد. پیغمبر‌(ص) جلوی همراهان رفت و دست‌های خود را گشود، كودك از این سوی به آن سوی می‏گریخت و پیغمبر‌(ص) او را می‏خندانید تا وی را گرفت؛ پس یك دست بر زیر چانه حسین‌(علیه‌السلام) و دست دیگر را پشت سر او گذارد و او را بوسید و فرمود:

 

«حُسَیْنٌ مِنِّی وَأَنَا مِنْهُ أَحَبَّ اللهُ مَنْ اَحَبَّ حُسَیْناً، حُسَیْنٌ سِبْطٌ مِنَ الْأَسْبَاطِ»؛[1]

«حسین از من است و من از حسینم. خدا دوست دارد كسی را كه حسین را دوست داشته باشد. حسین، سبطی از اسباط است».

و نیز همین حدیث شریف را بخاری[2]، ترمذی[3]، ابن‌ماجه[4] و حاكم[5] به این لفظ روایت می‌نمایند.

بعد از آنكه شرباصی از قاموس نقل می‌كند كه:

«حُسَیْنٌ سِبْطٌ مِنَ الْأَسْباطِ: اُمَّةٌ مِنَ الْأُمَمِ».

می‏نویسد: معنای «سبط»، جماعت و قبیله است و شاید معنای حدیث این باشد كه حسین در رفعت و بلندی مقام، مرتبة یك امّت را دارد؛ یا اینكه اجر و ثواب كاری كه از او صادر شده به اندازة اجر یك امّت است».[6]

 

[1]. ابن ابی‌شبیه کوفی، المصنف، ج7، ص515؛ طبرانی، المعجم‌الکبیر، ج3، ص33؛ ج22، ص274.

[2]. بخاری، الادب‌المفرد، ص85.

[3]. ترمذی، سنن، ج5، ص324.

[4]. ابن‌ماجه قزوینی، سنن، ج1، ص51.

[5]. حاکم نیشابوری، المستدرک، ج3، ص177.

[6]. شرباصی، حفیدة‌الرسول، ص40.

نويسنده: 
کليد واژه: