پنجشنبه: 9/فرو/1403 (الخميس: 18/رمضان/1445)

بر دوش پیامبر(ص)

جمعی از اهل‌سنّت مانند ابن‌حجر عسقلانی[1] از ابوهریره، عبدالله و بغوی از شداد بن الهاد، و ابی‌نعیم در حلیة‌الاولیاء از ابن‌مسعود، و ابی‌حاتم از عبدالله[2]، و جابر و ابن ابی‌الفراء از انس؛ نوازش و اظهار محبّت پیغمبر‏‌(ص) به حسن و حسین‏‌(علیهماالسلام) را روایت كرده‏اند.[3]

از این احادیث استفاده می‏شود كه آن حضرت‌(ص) همیشه حسنین‌(علیهماالسلام)  را به دوش می‏گرفت؛ آنان در حال نماز و در حالات دیگر بر كتف آن حضرت‌(ص) می‏نشستند و پیامبر اعظم‌(ص) كمال لطف و مهربانی را نسبت به آنها ابراز می‏داشت. از بعضی از این احادیث، مانند «حدیث انس»، شدّت محبّت پیغمبر‏‌(ص) ‏ به آنها و توبیخ سخت نسبت به كسی كه قدر و منزلت آنها را نشناسد، استفاده می‏شود.

ابوسعید در شرف‌النبوّه (شر‌‌ف‌المصطفی) روایت نموده كه پیامبر‏‌(ص) نشسته بود كه حسن و حسین‌(علیهماالسلام) به‌سوی او آمدند. چون رسول خدا‌(ص) آنها را دید

 

به‌خاطر ایشان برخاست و آمدنشان را دیر شمرد (یعنی فرمود: دیر آمدید یا چرا دیر آمدید؟) پس از آنها استقبال كرد و آنها را بر دوش خود گذارد و فرمود:

«نِعْمَ الْمَطِیُّ مَطِیُّكُمَا، وَنِعْمَ الرَّاكِبَانِ أَنْتُمَا»؛[4]

«خوب مركبی است مركب شما، و خوب سوارهایی هستید شما!».

 

 

 

2. ابن‌حجر عسقلانی، الاصابه، ج2، ص62.

[2]. طبری، ذخائرالعقبی، ص123.

[3]. ابن‌حجر عسقلانی، فتح‌الباری، ج4، ص278.

[4]. ابوسعید، شرف‌المصطفی، ج5، ص293؛ ر.ک: ابن‌شهرآشوب،  مناقب آل ابی‌طالب، ج3، ص158؛ طبری، ذخائرالعقبی، ص130.

نويسنده: 
کليد واژه: