چون حسین(علیه‌السلام) به زمین كربلا رسید، پرسید: «این زمین چه نام دارد؟». گفتند: «كربلا، و نینوا هم به آن گفته میشود كه نام دهی است در آن».
حسین(علیه‌السلام) گریست و فرمود: «كرب است و بلاء. امّ‌سلمه به من خبر داد كه جبرئیل نزد رسول خدا(ص) بود و تو با من بودی پیغمبر فرمود: «پسرم را رها كن»، پس تو را گرفت و در دامن خود گذارد. جبرئیل گفت: «او را دوست میداری؟» فرمود: «آری!».
گفت: «امّت تو او را خواهند كشت و اگر بخواهی زمینی را كه در آن
كشته میشود به تو نشان میدهم!». پس جبرئیل زمین كربلا را به پیغمبر(ص) نشان داد.
چون به حسین(علیه‌السلام) گفته شد اینجا زمین كربلاست آن را بویید و فرمود: «این است زمینی كه جبرئیل به پیغمبر(ص) خبر داد كه من در آن كشته میشوم».[1]
[1]. سبط ابن‌جوزی، تذکرة‌الخواص، ص225.