س674. با توجه به اینکه وارد شدن اجانب به منازل و اماکن زندگی خانوادهها بدون اذن اهل آنها عرفاً و شرعاً مذموم و ممنوع است. اگر کسی بارها در غیاب سرپرست خانودهای بدون اذن وارد منزل او شده و یا در حین ورود با اعتراض مواجه شده و برگشته باشد، طوری که باعث خدشهدار شدن خانواده و به هم خوردن نظام آن گردد و بالاخره روزی افراد خانواده پس از صرف نهار وقتی همه مشغول استراحت بودند او بدون اذن به طبقه همکف وارد و از پلهها به طبقه بالا رفته و در آنجا گرفته شده باشد در صورتی که او یک فرد 29 ساله و صاحب
خانواده و دانشگاه دیده و مشغول به دروس حوزوی میباشد و در دادگاه نیز به اینگونه ورودها اعتراف کرده ولی با توجیهات غیر موجه، کارشناسان گروه تحقیق دادگاه نیز محل ورود و مسیر او را بازرسی کرده و از موارد ممنوع، غیر مجاز و ورود به عنف اعلام کرده باشند. آیا صرف اینگونه ورود بدون امکان اثبات عمل دیگری بر او موجب تعزیر خواهد بود یا نه؟ و در صورت مثبت بودن جواب، آیا قاصر (مطلقاً یا قاضی مجتهد) کمُّ و کیف تعزیر را به اختیار خود تعیین میکند یا اینکه تعزیر معین دارد؟ به هر صورت، آیا قاضی میتواند به اختیار خود عمل او را نادیده گرفته و او را بدون مجازات رها سازد یا نه؟
ج. چنانچه موارد مذکوره در سؤال به اقرار متّهم با بینه و یا قرائن شرعاً ثابت شده باشد، مجتهد جامع الشرایط میتواند او را تعزیر کند و تعزیر حدّ خاصی ندارد؛ اندازه آن بستگی به نظر مجتهد دارد. فقط باید از حدّ شرعی مقدار آن کمتر باشد و بهطور مطلق و بهخصوص با عدم ظهور امارات ندامت و احتمال اصرار، ترک تعزیر جایز نیست و قاضی جامع الشرایط که ملاحظه جهات و تعیین میزان تعزیر با تشخیص او است، بهطور تهاون و مسامحه او را رها نخواهد کرد. والله العالم
س675. در مورد اختلاف ملکی بین دو زن و چهار مرد که چهار مرد مقداری از خاک زمین خودشان را کف کفشهایشان قرار دادهاند و در هنگام اتیان سوگند در مورد زمین مورد نزاع قسم خوردهاند که این خاکی که زیر پایمان است و روی آن ایستادهایم مال خودمان است که بعداً این عمل متقلبانه آنها دقیقاً کشف و ثابت شده است. آیا وقتی که بر دادگاه و قانون ثابت شرعی شود که این چهار
مرد بهصورت مطالب مندرج در فوق و با بهکار بردن این ترفند بهظاهر شرعی و بهظاهر قانونی قسم خوردهاند تا با این عمل متقلبانه زمین را از مالکیت زنها خارج سازند. دادگاه میتواند قسم آنها را واهی و باطل بداند و آنها را تعقیب و مجازات قانونی نماید؟
ج. از قضیه شخصیه اطلاع ندارم. بهطورکلی، اگر شرعاً ثابت شود قسم به نحو مذکور در سؤال بوده است، کافی برای رفع خصومت نیست و باطل است وکسانی که اینگونه قسم خوردهاند، تعزیر دارند. والله العالم