38. معیار ایمان و نفاق

عَنْ أَبِی‌ ذَر: قَالَ رَسُولُ اللهِ(ص):

«عَلِیٌّ بَابُ عِلْمِی، وَمُبَیِّنٌ لِاُمَّتِی مَا اُرْسِلْتُ بِهِ مِنْ بَعْدِی. حُبُّه إِیمَانٌ، وَبُغْضُهُ نِفَاقٌ، وَالنَّظَرُ إِلَیْهِ رَأْفَةٌ وَمَوَدَّتُهُ عِبَادَةٌ».[1]

از ابوذر روایت است كه رسول خدا(ص) فرمود:

«علی دروازه دانش من است، و پس از من، تبیین‌كنندة رسالتم (دین خدا) برای امّتم خواهد بود؛ دوستی‌اش ایمان و دشمنی‌اش نفاق و دورویی است، و نگریستن به رخسارش از روی رأفت و مودّت، عبادت است».

[1]. دیلمی، فردوس‌الاخبار، ج3، ص91؛ ابن‌حجر عسقلانی، زهرالفردوس، ج2، ص 316 ـ 317، به‌صورت مسند؛ متقی هندی، كنز‌العمال، ج11، ص614-615؛ ابن‌تیمیه، القول‌الجلی، ح38 و غیر آنها. و مانند آن چیزی است كه روایت كرده‌اند در المستدرك، 36؛ مناوی، كنوزالحقائق، ص188؛ ابونعیم اصفهانی، حلیة‌الاولیاء، ج1، ص63؛ صالحی شامی، سبل‌ الهدی ‌و‌ الرشاد، ج11، ص293؛ قندوزی، ینابیع‌الموده، ج2، ص240.