‌64. همه درها جز در خانه علی(ع) را ببندید

عَنْ سَعْدِ بْنِ مَالِكٍ أَمَرَ رَسُولُ اللهِ(ع) بِسَدِّ الْأَبْوَابِ الشَّارِعَةِ فِی الْـمَسْجِدِ وَتَرَكَ بَابَ عَلیٍّ (قَالَ الْـهیْثَمِیُّ: رَوَاهُ أَحْمَدُ وَأبُوِ یَعْلَی وَالْبَزَّازُ وَالطَّبَرَانِیُّ فِی الْأَوْسَطِ، وَزادَ: قَالُوا: یَا رَسُولَ اللهِ، سَدَدْتَ أبْوَابَنَا كُلَّهَا إِلَّا بَابَ عَلِیٍّ؟ قَالَ:

«مَا أَنَا سَدَدْتُ أَبْوَابَكُمْ وَلَكِنَّ اللهَ سَدَّهَا».[1]

سعد بن مالك گفت: رسول اكرم(ع) فرمان داد تمام درهای خانه‌هایی را كه به داخل مسجد، باز می‌شد ببندیم و در خانه علی را وا نهاد.

هیثمی می‌نویسد: این حقیقت را احمد، و ابویعلی، بزار و طبرانی در الأوسط روایت كرده‌اند و افزوده كه ایشان گفتند: ای رسول خدا! درهای ما را بستی و در خانه علی(ع) را وا نهادی.

حضرت فرمود:

«درهای شما را من نبستم، خداوند آنها را بست».

[1]. هیثمی، مجمع‌الزوائد، ج9، ص114 (باب فتح بابه فی المسجد)؛ طبرانی، المعجم‌الاوسط، ج4، ص186.

گفتنی است كه حدیث فتح باب و سدّ ابواب، حدیثی مشهور و ثابت است.