تعظیم و تکریم مقام نبوت و امامت با عزاداری
س. چرا پیامبر وقتی که فرزندش ابراهیم وفات یافت به سروصورتش نزد؟ و چرا وقتی فاطمه وفات یافت، علی به سروصورتش نزد، ولی شیعه در عزای امامان خود این كار را میكنند؟
ج. جواب اجمالی این است كه پیغمبر اکرم(ص) در مصیبت فرزندش چنان گریست که اصحاب به او عرض کردند: شما ما را امر به صبر میکنید و خود اینگونه بیتابی مینمایید.
فرمود: «دل میسوزد و چشم میگرید، ولی زبان جز به رضای خدا نمیگوید».[1]
و امّا علی(علیهالسلام) که در مصیبت فاطمه زهرا(علیهاالسلام) به قدری سوزناک اظهار تأسف مینمود که بیشتر از آن نمیشود، خطاب به پیغمبر(ص) عرض کرد: «یا رسول الله! صبر من از برگزیده تو اندک گردید و توانایی و چابکی من به رقّت و ناتوانی گرایید.».[2]
لطم و بر سر و صورتزدن شیعه در مصیبت حضرت رسول خدا(ص) و اهلبیت(علیهمالسلام) ، تعظیم دین و بزرگشمردن مصیبت و تکریم مقام نبوّت و امامت و ابراز احساسات است.