تجلیل از مؤسّس حوزه

وقتی در مباحثه، مطلبی از كتاب «صلاة» مرحوم مؤسّس حوزه علمیه قم آیت‌الله حائری+ مطرح شد، آقا به آن كتاب مراجعه كرده بودند. سپس در مجلس درس در اصل مسأله موضوع بحث، از آن مرحوم و از كتاب «صلاة» ایشان به این عبارت تجلیل كردند:

«كم كتابی را مثل این كتاب قلیل‌اللّفظ و كثیرالمعنی دیده‌ام».

این‌گونه صفات، صفاتی است كه فقط مردان خدا و تربیت‌شده و فارغ از اوهام برتری‌جویی و خودنگری دارا هستد.

آنها كه همواره این آیه كریمه را در برابر خود می‌بینند:

«تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُها لِلَّذینَ لَا یُرِیدُونَ عُلُوًّا فِی الْأَرْضِ وَ لَا فَساداً وَالْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقین‏».[1]

و او را می‌توانم بگویم از كسانی بودند كه «لا یُرِیدُونَ عُلُواً وَ لا فَسَاداً» اعلی الله مقامه فی الجنة.