چنان‌که عرض شد ایشان با كثرت مشاغلی كه داشتند فرصت اینكه مجله و نوشته‌ای را بخوانند نداشتند، ولی احساس مسئولیت، آقا را بر آن می‌داشت كه نگاهی به نوشته‌هایی كه منتشر میشود و به دستشان می‌رسد داشته باشند.
درعین‌حالی كه نشر و طبع آثار اهل‌بیت(علیهم‌السلام) و بسط علم، معرفت و آگاهی جامعه، همواره نصب‌العین آن مرد بزرگ قرار داشت، نسبت به جرائد و مجلات، دغدغه خاصی داشتند، و از اینکه قلم‌های مسموم، مزدور و یا جاهلانه وارد معركه شوند بیمناك بودند.
وجود مجلات و روزنامه‌های اسلامی را اگرچه مفید می‌دانست و حتی به‌گونه‌ای كه روزنامه‌ای مثل پرچم اسلام نیز مورد عنایت ایشان قرار می‌گرفت، با این وصف وقتی جمعی از فضلا در مقام آن برآمدند تا مجله‌ای كه صادر از حوزه باشد منتشر نمایند، و از ایشان كسب اجازه نمودند، به‌لحاظ اینكه چنین مجله‌ای وابسته به حوزه و ناشر افكار و عقاید ناب و پاك تلقی می‌شد، موافقت خودشان را موكول فرمودند به اینكه دو نفر از افراد مطلع از امور و خبره در مسائل اسلامی قبل از چاپ، مقالات را بررسی نمایند، و مرحوم آیت‌الله آقای حاج آقا باقر سلطانی و حقیر را در نظر گرفتند.
این مجله، مجله مكتب اسلام بود كه اگرچه این اشراف عملی نشد، ولی در همین حد، خط و روش این مجله را نشان دادند.
اكنون حدود پنجاه سال است كه ظاهراً بی‌وقفه منتشر میشود، و مطالب متنوع و مفید آن برای خوانندگان جالب و مفید است. ان‌شاء‌الله تعالی سال‌ها و سال‌های بسیار نشر آن ادامه یابد و موجب ترویج و نشر بیشتر معارف اهل‌بیت(علیهم‌السلام) گردد به‌شرط اینكه از طرح مسائل اسلامی به زبان و مبانی فلسفی و به قول بعضی حكمت متعالیه خودداری نمایند.