2. مطالعه عمیق و تتبع وسیع: پشتوانه اجتهاد آیتالله بروجردی(رحمةالله علیه)، مطالعات وسیع و دقیقی بود كه در بروجرد و اصفهان و نجف، از ابتدای طلبگی داشتند. ایشان از ابتدای درس، در هر علمی و مسألهای به مطالب طرحشده در متون دروس اكتفا نمیكردند، بلكه اوّلاً در خود همان مسأله بهگونه اجتهادی، همه جوانب آن را مورد مداقّه قرار میدادند. خود ایشان قریب به این مضمون میفرمود:
من حتی مسائل علم نحو و مطالب معانی و بیان را، بهطور اجتهادی خواندم و بررسی كردم. سعی كردم در هر مسأله از هر علمی كه میخوانم، صاحبنظر باشم.
ثانیاً موضوعات و مباحث جانبی هر علم را بهدقت مطالعه و بررسی میكردند. در اكثر بلكه همه علوم حوزوی، مطالعه و تتبع كرده بودند؛ بر تاریخ اسلامی، بر حدیث، سیر مسائل علم اصول و فقه و چگونگی پیدایش هر مسأله فقهی و اصولی، بهخوبی مسلط بودند.