412. فسخ عقد نكاح، در چه مواردی جایز است؟
اگر یكی از عیوبی‌كه موجب فسخ میشود و در توضیح‌المسائل ذكر شده است، در زن یا مرد موجود باشد، طرف مقابل حق فسخ دارد و نیز اگر عقد را مشروط یا مبنی بر وجود وصفی در عروس یا داماد جاری ساخته باشند و خلاف آن ثابت شود، برای طرف مقابل حق فسخ وجود دارد.
413. چه تفاوتی بین طلاق و فسخ است؟
الف. در طلاق، اختیار طلاق با مرد است؛ اما فسخ عقد ازطرف زوجه هم ممكن است.
ب. پس از طلاق، درصورتی‌كه نزدیكی صورت نگرفته باشد، نصف مهریه بر عهده مرد است؛ اما در مورد فسخ بدون نزدیكی، چیزی بر عهده شوهر نیست، مگر در مورد عنن (عاجز بودن مرد از نزدیکی)، كه نصف مهرالمسمی را مرد باید بپردازد.
ج. طلاق، نیاز به خواندن صیغه مخصوص و شرایط خاص، از قبیل حضور دو شاهد عادل و... دارد؛ به خلاف فسخ كه این شرایط در آن معتبر نیست و با هر عبارتی كه این معنا را برساند، محقق میشود.
د. در طلاق، اگر رجعی باشد حق رجوع وجود دارد؛ اما در فسخ، حق رجوع نیست.
414. حق فسخ تا چه زمانی ادامه دارد؟
حق فسخ، فوری است؛ به این معنی كه با اطلاع زوج یا زوجه از وجود عیب در طرف مقابل و اطلاع از حق فسخ، درصورتی‌كه صاحب حق مایل به فسخ باشد، باید بلافاصله عقد را فسخ نماید و در صورت تعلّل یا رضایت به وضع موجود، حق فسخ او از بین میرود.
415. هرگاه پس از اجرای طلاق، مرد یا زن، یقین كنند كه دو شاهد طلاق یا یكی از آنها عادل نبودهاند، تكلیف چیست؟
اگر یقین كنند كه شهود طلاق در هنگام طلاق عادل نبودهاند، طلاق باطل است و زوجیت باقی است و برای جدایی، نیاز به طلاق مجدّد با رعایت شرایط كامل دارند.