تربیت علمی و اخلاقی و معلّم بودن از نظر شرافت و فضیلت کار بسیار مهمّی است و شاید در جامعه کاری از این بالاتر نباشد، البته مسئولیتش هم خیلی زیاد است، در مقابل این مقام و موقعیتی که برای معلّم و دبیر هست، مطالب مادی چیزی نیست. اگر معلّم وظیفۀ خودش را آنطور که باید انجام دهد، اگر دنیا را هم به او بدهند قیمت کار او پرداخت نشده است خداوند جزای معلّم وظیفهشناس را خود عطا میکند. معلّمی که مواظب است این کودک این نوجوان این دانشجو آنگونه که لازم است تربیت شود، هم از نظر علمی اسلام و مسلمانها از علم او استفاده کنند، تا بتواند مردم و جامعه را به خودکفایی برساند و هم از جنبۀ اخلاقی کسی باشد که در جامعه اسباب زحمت مردم نباشد، نسبت به خودش وظیفهشناس باشد، خدا و پیامبر و ائمه طاهرین(ع) را بشناسد و راه راست را تشخیص دهد.
اینها مطالبی است که اگر انسان نسبت به یک نفر هم انجام دهد احیای نفس کرده است. حیات واقعی انسان به علم و اخلاق است و الا این حیات مادی که همۀ حیوانات هم دارند.
اینکه در قرآن میفرماید:
این همان هدفی است که باید معلّم و دبیر داشته باشد. حیات انسانی همین است که باید در آموزش و پرورش فراهم شود البته جاهای دیگر هم هست مثل پدر، مادر و محیط.
در این زمان که همهجا با هم ارتباط پیدا کرده است، انسان از همۀ اینها متأثر میشود و باید کل جامعه هماهنگ با تربیت باشد، ولی مطلبی که مردم روی آن خیلی نظر دارند آموزش و پرورش، مدارس و دبیرستانها است، در این مراکز باید علم و عمل برای جامعه تأمین شود. در اسلام خیلی به این مسأله اهمیت داده شده است.
[1]. انفال، ٢٤. «ای کسانی که ایمان آوردهاید دعوت خدا و پیامبر را اجابت کنید هنگامی که شما را بهسوی چیزی میخواند که مایه حیاتتان است».