جامعه منتظر، جامعه امیدوار (یادداشتی از مرجع عالیقدر آیت الله العظمی صافی گلپایگانی مدظله‌الوارف)
بسم الله الرّحمن الرّحیم
در جهان معاصر، جهان ترقّی فنون و صنایع، جهان ارتباطات، جهان آگاهی‌هایی از ذرّات و مخلوقات مادّی كوچكتر از ذرّه تا بزرگترین كرات موجود، در فضایی كه وسعت و بعد آن را بشر تا حد میلیاردها سال نوری كشف كرده است، جهانی كه هر بخش كوچك و بزرگ و هر موجود مرئی و نامرئی و هر انسان و حیوان و هر درخت و برگ درخت و هر شكوفه و میوه و سنگ و سنگ ریزه و هر كوه و معدن و اقیانوس و دریا و رودخانه و هر جاندار دریائی و آسمانی و زمینی آن، خود جهانی بزرگ و حاوی خواصّ و عجایب و آیات بسیار است؛ در چنین جهانی كه قلم بشر از توصیف واقعی آنان ناتوان است و شمار و عدد حروف و كلمات بی‌حد و حصر آن را كه كتاب تكوین و كتاب خلقت است، خالق قادر عالم آن چنین توصیف فرموده است:
قُلْ لَوْ كَانَ الْبَحْرُ مِدَادًا لِكَلِمَاتِ رَبِّی لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ كَلِمَاتُ رَبِّی وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَدًا (۱)
در چنین جهانی كه بشر، مشكلات بسیار و بسیاری را كه از دیر باز و روزگاران كهن لاینحل باقی مانده بود، به نیروی علم و تحقیق و استعداد خداداد خود حلّ نموده است و از سوی دیگر به ابزارهای خطرناك كشتارهای جمعی و ویرانگر كه او را تهدید می‌كند دست یافته، به جای اینكه سكون خاطر و آرامش قلب و اطمینان به آینده و علاقه به ادامه زندگی و بقا و حیات در او بیشتر شود، این علائق و احساسات عالی در او ضعیف می‌شود و چنین جلوه می‌كند كه رو به زوال است و به جای اینكه نور امید در باطن او روشن تر و پر فروغ‌تر شود به خاموشی گراییده است.
تفسیرهای نومید كننده از حیات و مكتب‌های مادّی این دستگاه عظیم و این خود انسان و این همه نشانه‌ها و آیات و اسرار بی‌شماری كه در آن است، همه را پوچ و پوك جلوه می‌دهند و جامعه انسانیت را با خطر بی‌قیدی و بی‌میلی جوانان و نسل آینده به حیات مواجه ساخته است و در این میان بی‌عدالتی‌ها و ظلم‌ها و استكبار و استضعاف اقویا و دولت‌های بزرگ و به اصطلاح ابر قدرت و بازی‌های سیاسی و اقتصادی آنها و وقوع بخش بزرگ جامعه چند بشر در زیر خط فقر و فشارهای گوناگون و صرف صدها میلیارد در راه تسلیحات و ده‌ها و صدها عوامل دیگر نیز كمك نموده و مخصوصاً بشر را از این نظاماتی كه بر معنویات اتكا ندارند، مأیوس می‌نماید و خلاصه نسل جوان را به مواد مخدر و سرگرمی‌های غافل كننده گرایش داده است، تبلیغات زهراگین روزنامه‌ها و مجلات و صداها و سیماها و برنامه‌هایی كه عرضه می‌شود، همه این یأس و نومیدی را تقویت كرده و شعور انسانی را تخدیر نموده و فضایل و مكارم انسانیت و رحم و عاطفه و عدالت را بی قدر و اهمیت می‌نمایند.
با تمام پیشرفت‌های صناعی و با همه آشنائی‌هایی كه به ظاهر فراهم است، امید بشر به حیات و آرامش باطن كمتر شده و رو به افول گذارده است و دلیل آن همین پناهندگی او به اعتیاد و مواد مخدر است كه نسل آینده را بدتر از ایدز تهدید می‌نماید.
یكی از امتیازات بزرگ ادیان الهی، اطمینان و آرامشی است كه در دل‌ها ایجاد می‌كند و همه را به آینده خوب‌تر و كمال بیشتر امیدوار می‌سازند.
دین اسلام این خصیصه را در حدّ اعلی تبلیغ كرده و بشر را به آینده امیدوار نموده، و عوامل یأس و ناامیدی را از بین می‌برد و برای حیات و مصیبات و زحماتی كه بشر با آن دست به گریبان است، تفسیر درست نموده و همه را در مسیر تعالی و ترقی و كمال او معرفی می‌نماید؛ صدای روح بخش و دل نواز: لا تقنطوا، من رحمة الله (۲) و لاتیأسوا من روح الله (۳) قرآن كریم هر مسلمان مؤمن را با نشاط، امیدوار، آینده نگر و مقاوم می‌سازد و این قرآن و هدایت قرآن است كه در یك آیه مثل: كُتِبَ عَلَیْكُمُ الْقِتَالُ وَهُوَ كُرْهٌ لَكُمْ وَعَسَى أَنْ تَكْرَهُوا شَیْئًا وَهُوَ خَیْرٌ لَكُمْ وَعَسَى أَنْ تُحِبُّوا شَیْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَكُمْ وَاللهُ یَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ (۴) به انسان چنان روحیّه می‌دهد كه در مواقف بسیار خطرناك و پویا و پیشتاز جلو می‌رود.
چنان كه همه می‌دانند یكی از بشارت‌های امّید بخش كه همه ادیان الهی و بلكه سائر ادیان هم بر آن اتفاق دارند، بشارت و مژده به دوره استقرار عدل جهانی و حكومت واحد همگانی است؛ حكومت مسؤلان و مدیران شایسته و صالح، حكومت عبادالله، و جامعه عبادالله، حكومتی كه رهبر آن پاكترین فرد انسانی، صالح ترین عبادالله و مؤید من عندالله و بقیة الله و خلف و وارث برگزیده انبیاءالله و اولیاء الله است.
دوره و عصری كه بركات و نعمت‌های ظاهریه و باطنیه همه را شامل باشد و فقر و زیردستی و زیردستی در آن نباشد، همه جا معمور و همه خادم و مخدوم باشند و خلاصه حكومت حضرت مهدی، موعود انبیا، قائم آل محمّد صلوات الله علیهم اجمعین، حكومت صاحب الأمر و صاحب الزمان، حكومت آن كه یملأ الله به الأرض علماً و قسطاً و عدلاً بعد ما ملئت جهلاً و ظلماً و جوراً (۵)
حكومتی كه كتاب‌های آسمانی تورات و انجیل و زبور و قرآن مجید این، برهان بزرگ و باقی و جاودان حقّانیت رسالت همه پیغمبران، انسان‌ها را به آن بشارت داده و امیدوار نموده‌اند.
حكومتی كه كتاب‌های آسمانی تورات و انجیل و زبور و قرآن مجید این، برهان بزرگ و باقی و جاودان حقّانیت رسالت همه پیغمبران، انسان‌ها را به آن بشارت داده و امّیدوار نموده‌اند.
حكومتی كه صدها آیات قرآن را تفسیر می‌كند و آیاتی مثل:
فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا، إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا (۶)
وَنُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا (۷)
وَعَدَ اللهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ... (۸)
را حتمی و قطعی اعلام می‌نماید، همه باید به این آینده امیدوار باشند و در انتظار آن دوره و آن عصر و آن ظهور كامل حق و عدل باشند و برای آن عمل كنند و حیات خود و همه انسان‌ها را برای آن معانی بزرگ و هدف‌های ارزشمند بدانند. این ایمان كه الذین یؤمنون بالغیب (۹) بدان تفسیر شده، بسیار عالی و قوّت بخش و تحرّك آفرین و كوشش زا و تلاش افزاست.
مثل این آیه:
وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الأرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ (۱۰)
در آیات قرآن كه همه نور و شفاء است، نورانیت خاص خود را دارد و هشدار می‌دهد كه در هیچ شرایطی و در هر موقعیتی و هر چه اهل باطل و ظلم و زور غلبه كنند، عقب نشینی و رها كردن سنگر اخلاص و سعی و عمل جایز نیست، ضعف و سستی و ناامیدی در این قاموس انتظار و امید وجود ندارد.
مثل این روایت:
لو لم یبق من الدّنیا الّا یوم واحد لطوّل الله ذلك الیوم حتی یبعثَ فیه رجلاً من أمّتی و من أهل بیتی یواطئ اسمه اسمی یملأ الأرض قسطاً و عدلاً كما ملئت جوراً و ظلماً (۱۱)
را كه در كمال تأكید، بشر را امیدوار می‌كند و آن آینده را محقّق الوقوع اعلام می‌نماید، باید همیشه برابر چشم انسان‌های فعّال، انسان‌های مبارز، انسان‌های جهادگر و انسان‌های پیشرو باشد.
در بین سخنان پر معنی و جذاب، نوشته‌ها و رساله‌ها و كتاب‌هایی كه برای هدایت بشر و قوت روح و مقاومت در برابر سختی‌ها و برای ثبات و استقامت و پایداری او نوشته شده، سخنانی كه پیرامون این آینده نورانی و آن شخصیت بی‌مانند خدایی باشد و دل‌ها را به سوی او متوجّه نماید، جلوه و جذابیت و دلربایی خاص خود را دارد و همه چون خود را ناامید و درهای فرج و امید را بسته می‌بینند و نقطه اتّكایی در پیرامون خود نمی‌یابند، می‌خواهند از او بشنوند و از آن روزگار رهایی و خلاص یاد كنند، این كتاب‌ها را می‌خوانند، ورق می‌زنند، گریه می‌كنند، ناله سر می‌دهند و الغوث و الامان می‌گویند.
به مكان‌ها و مقاماتی كه به آن عزیز خدا انتساب دارد، علاقه ویژه نشان می‌دهند. در بین اشعار، اشعاری كه این شور و شوق و امید آنها را زیاد كند، دل پذیرتر است. معنا و درسی كه از مثل این اشعار می‌گیرند، به نشاط و امید آنها می‌افزاید.
باید این مكتب به بشر، به زن، به مرد، به جوان، به سالمند، به همه تبلیغ شود، همه را باید امیدوار نمود تا فرهنگ انتظار، عمومی و همگانی باشد و ریشه یأس و ناامیدی و خودكشی و بی‌تفاوتی و سیر قهقرائی و سستی و گرفتاری به مواد مخدر و ملاهی و مناهی خشكانده شود.
باید همه بدانند و باور كنند كه تاریكی‌ها بر طرف می‌شود، بحكم «و یأبی الله الا أن یتمّ نوره» (۱۲)
نور حقایق نور اسلام نور ایمان، نور عدل، و نور علم و معرفت كامل و سراسر جهان را فرا می‌گیرد.
در احادیث شریفه است:
«انتظار الفرج من أفضل العمل» (۱۳)
«أفضل جهاد أمّتی انتظار الفرج» (۱۴)
این انتظار امّید است، نیرو بخش است، حیات و نشاط و جهاد است، خمودی و خاموشی و افسردگی و ضعف و كم كاری و بیچارگی و سستی نیست. عمل برای خدا برای اعلای كلمة الله برای خیر و آسایش عبادالله و سیر الی الله است.
امروز جامعه ما جوانان ما، همه ما، به آشنایی به این مكتب به دیدن این مدرسه الهی محتاجیم، باید معرفت خود را به امام زمان و ولی دوران كامل و كامل تر كنیم.
پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله می‌فرماید:
«مَن مَاتَ وَ لَم یَعرِف إمام زَمانِه مَاتَ میتةً جاهلیةً» (۱۵)
و در حدیث دیگر است:
«فَلیَمُت إن شاء یَهودیّاً و إن شاء نَصرانیا»
این تأكید بسیار هشدار دهنده است، باید امام زمان را بشناسیم، آیات و روایاتی را كه مربوط به آن حضرت است بخوانیم، مطرح كنیم، در منابر، در سخنرانی‌ها و در مقالات این مقوله را شرح و بسط دهیم. راجع به غیبت آن حضرت و خصوصیات این عصر و امتحانات و برنامه‌هایی كه هست و تخلیص و تمحیصی كه پیش می‌آید آگاه باشیم. باید در حد توان به مقاصد آن حضرت آشنا شویم، از صدها كتاب كه از پیش از ولادت آن حضرت تا زمان ما نوشته شده بهره بگیریم.
در حدیث است كه از حضرت سیّدالشهداء امام حسین علیه السلام سؤال شد: «یابن رسول الله بأبی أنت و أمّی فما معرفة الله» معرفت خدا چیست؟ یعنی؛ به چه كامل می‌شود فرمود:
«معرفة أهل كلّ زمان امامهم الذی یحب علیهم طاعته» (۱۶)
معرفت اهل هر زمان و عصر به امامشان معرفة الله است، چون بدون معرفت امام معرفت خدا چنان كه سزاوار است فراهم نمی‌شود. «بكم عبدالله و بكم عرف الله» باید این فرهنگ امام شناسی كه تكمیل خداشناسی پیغمبر شناسی اسلام شناسی است در جامعه هر چه بیشتر ترویج شود.
پی‌نوشت‌ها:
۱. بگو: «اگر دریاها برای (نوشتن) كلمات پروردگارم مركب شود، دریاها پایان می‌گیرد. پیش از آنكه كلمات پروردگارم پایان یابد؛ هر چند همانند آن (دریاها) را كمك آن قرار دهیم!»/سوره الكهف،آیه ۱۰۹.
۲. از رحمت خداوند نومید نشوید./سوره الزمر،آیه ۵۳.
۳. و از رحمت خدا مأیوس نشوید./سوره یوسف،آیه ۸۷.
۴. جهاد در راه خدا، بر شما مقرر شد؛ در حالی كه برایتان ناخوشایند است. چه بسا چیزی را خوش نداشته باشید، حال آن كه خیر شما در آن است. و یا چیزی را دوست داشته باشید، حال آنكه شر شما در آن است. و خدا می‌داند، و شما نمی‌دانید./سوره البقرة،آیه ۲۱۶.
۵. إقبال الأعمال، ج۲، ص۷۰۴.
۶. به یقین با (هر) سختی آسانی است! (آری) مسلما با (هر) سختی آسانی است./سوره الشرح،آیه ۵و۶.
۷. ما می‌خواهیم بر مستضعفان زمین منت نهیم و آنان را پیشوایان و وارثان روی زمین قرار دهیم!/سوره القصص،آیه ۵.
۸. خداوند، به آنها كه ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده‌اند، وعده آمرزش و پاداش عظیمی داده است./سوره المائدة، آیه ۹.
9. (پرهیزكاران) كسانی هستند كه به غیب [آنچه از حس پوشیده و پنهان است] ایمان می‌آورند؛ و نماز را برپا می‌دارند؛ و از تمام نعمتها و مواهبی كه به آنان روزی داده‌ایم، انفاق می‌كنند./سوره البقرة، آیه ۳.
۱۰. در «زبور» بعد از ذكر (تورات) نوشتیم: «بندگان شایسته‌ام وارث (حكومت) زمین خواهند شد!»/ سوره الأنبیاء،آیه ۱۰۵.
۱۱. بحار الأنوار، ج۳۶، ص۳۴۰، باب نصوص الرسول صلی الله علیه و آله علیهم علیهم السلام.
۱۲. بحار الأنوار، ج۲۳، ص۳۲۰، باب أنهم أنوار الله و تأویل آیات النور فیهم علیهم السلام.
۱۳. حلیة الأبرار فی أحوال محمد و آله الأطهار علیهم السلام، ج۴، ص۱۴، الباب الثانی فی علة تسمیته علیه السلام بالصادق.
۱۴. بحار الأنوار، ج۷۴، ص۱۴۱، باب ما جمع من مفردات كلمات الرسول صلی الله علیه و آله و جوامع كلمه.
۱۵. الكافی، ج۱، ص۳۷۶، باب من مات و لیس له إمام من أئمة الهدى ...
۱۶. علل الشرائع، ج۱، ص۹، باب علة خلق الخلق و اختلاف أحوالهم ...
بایدها و نبایدهای منتظران (گفتاری از مرجع عالیقدر آیت الله العظمی صافی گلپایگانی دامت برکاته)
بسم الله الرحمن الرحیم
قالَ اللهُ تَعالی:
«وَ لَقَدْ كَتَبْنا فِی الزَّبورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ انَّ الاَرْضَ یَرِثُها عِبادِی الصّالِحُونَ» (۱)
مراسم شكوهمند تعظیم عید بزرگ نیمه شعبان، ولایت یگانه منجی عالم، موعود انبیا و اوصیا و صفی انبیا، صاحب زمان و كهف امان، حضرت بقیة الله ارواح العالمین له الفداء، برای عموم شیعیان و دوستان آن ولیّ‌یزدان، فرصتی بسیار مبارك و ارزنده است كه در آن ضمن كسب شرف مشاركت در تجلیل بزرگداشت این زاد روز عزیز و یوم الله مبارك و حضور در مجالس روحانی و اجتماعات ولایی، نورانی و برنامه‌های جشن و شادمانی، وضع ارتباط معنوی با آن حضرت و مرتبه مطابقت و موافقت اخلاق، اعمال، رفتار شخصی و اوضاع اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی را با انتظاراتی كه آن برگزیده خداوند متعال از شیعیان و دوستان خود دارند بررسی نمایند.
آن شخص و جامعه‌ای سعادتمند است كه در این محاسبه و در تحصیل رضایت خاطر انور آن حضرت، موفّق باشد. به این مناسبت حقیر برای كسب افتخار مشاركت در این جشن مربوط به امام منتظر، حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف، و توجّه به حقایق و معانی انتظار ظهور، این چند كلمه را خدمت برادران و خواهران ایمانی تقدیم می‌دارم.
باید كسانی كه همه ساله به افتخار شركت در مراسم این جشن بزرگ نایل می‌شوند و با چراغانی‌ها، تزیین بازار، خیابان، مساجد و حسینیه‌ها و تشكیل مجالس سخنرانی و بیان فضایل و مناقب و انشا و انشاد و سرودن و خواندن اشعار و قصاید و مدایح، ولایت و ارادت خود را به آن آستان فرشته پاسبان، اظهار می‌دارند؛ با ضیافت‌ها، اطعام و تبریكات، بر نشاط روحی و ایمانی خود و دیگران می‌افزایند؛ به شیعه بودن خود می‌بالند و از طول مدّت هجران و درد فراق ناله می‌زنند، اشك می‌ریزند، آن حضرت را می‌خوانند و یابن الحسن، یابن الحسن می‌گویند؛ خدای را سپاسگزار و شاكر باشند كه دل‌های آنها را سرشار از معرفت امام زمان علیه السّلام نمود و از مرگ جاهلیت نجات بخشیده و به سر منزل حقیقت، ایمان و معرفت حجّت تامه بالغه دوران و كلمه كامله باقیه سبحان، هدایت فرموده است.
بدانید عصر غیبت، عصر امتحان و آزمایش، عصر تمحیص و تخلیص است. سعادتمندان و مؤمنانی را كه در ایمان، ثابت قدم می‌باشند و در این مكتب انسان‌ساز غیبت، خود را می‌سازند، حوادث گوناگون، فشارها و سختی‌ها تكان نمی‌دهد؛ ایمانشان را متزلزل نمی‌سازد و مانند كوه در برابر بادهای تند و شدید، پایدار و برقرارند و از افراد سست ایمان و ضعیف الاراده، جدا و ممتاز می‌گردند.
هر چه تمسّك به دین و دینداری دشوارتر شود و با انواع محرومیت‌های ظاهری توأم گردد، ایمان و تعهّد آنها قوی‌تر می‌شود و صدق و راستی احادیثی كه در آنها از وقایع دوره غیبت، شیوع بعضی معاصی و ملاهی و غنا و موسیقی، از وضع بعضی جوانان و بانوان، از اختلاط زن و مرد و امور دیگر خبر داده‌اند بر ایشان روشن‌تر می‌شود.
در آن شرایط بر حسب بعضی روایات، تا آنجا نگهداری دین، سخت و دشوار می‌گردد كه مانند نگهداشتن آتش در كف دست می‌شود، یا چنان كه در حدیث دیگر است:
«إن لصاحب هذا الامر غیبة المتمسّك فیها بدینه كالخارط للقتاد» (۲)
در این عصر غیبت، مردمان ثابت الایمان، ثواب كسانی را دارند كه در پیش روی رسول اعظم اسلام صلّی الله علیه و آله و سلّم، با شمشیر، جهاد می‌نمودند و به قدری بلند پایه هستند كه پیغمبر اكرم صلّی الله علیه و آله و سلّم، ایشان را برادر خود خوانده و به دیدارشان بر حسب احادیث، اظهار اشتیاق فرموده است.
مؤمنان به غیبت و حزب الله، منتظران حقیقی ظهور و حكومت جهانی اسلام‌اند كه در احادیث شریفه فرموده‌اند:
«اولئك هم المخلصون حقّا و شیعتنا صدقاً و الدّعاة الی دین الله و جهرا اُولئك الذین یومنون بالغیب ثم اولئك حزب الله الا ان حزب الله هم المفلحون» (۳) و بر حسب حدیث شریف «المنتظر لامرنا كالمتشحِّط بدمه فی سبیل الله» (۴) مانند كسی هستند كه در راه خدا به خون خود غلتیده باشد.
اینها همه فضایل شما شیعیان، زنان و مردان منتظر و متعهد و ملتزم به احكام و وفادار به امام زمان علیه‌السّلام، است.
باید منتظران آن حضرت، به هوش باشند و از این فضایل، پاسداری كنند. مبادا تحت تأثیر تلقینات سوء و الفاظ فریبنده، تسلیم خود را به احكام الهی از دست بدهند یا از تحت حكومت الله و حكومت قرآن و امام زمان علیه السّلام، خارج شوند.
حقوق بشر و حقوق انسان‌ها و مرد و زن همان است كه خدای بشر، خدای زن و مرد، معیّن فرموده است؛ غیر از آن همه ضلالت، گمراهی، فساد و تباهی و سیر به سوی زندگی حیوانی است.
هر زن و مرد و پیر و جوان كه هر كدام از احكام خدا را قبول نداشته باشد یا چون آن احكام، مخالف فرهنگ بی‌بند و بار غرب است، آنها را مناسب وضع زمان نداند، ایمانش مخدوش می‌شود و به همین دلیل در احادیث شریفه وارد است كه «در عصر غیبت، شخص مؤمن در حال ایمان، صبح می‌كند و شب می‌كند در حالی كه از دین خارج شده است»
به خصوص به جوانان و بانوان، سفارش می‌كنم كه مواظب باشند تا در مسایلی كه برخی می‌خواهند احكام اسلام را با فرهنگ غرب، لاییك، لادینی و حكومت مردم بر مردم تطبیق و تأویل كنند به اشتباه نیفتند؛ اینها دوره جاهلیت دیگر را پی‌ریزی می‌نمایند.
دوره غیبت بر حسب روایات به درازا می‌كشد تا حدّی كه حضرت امیرالمؤمنین، علیه السّلام، می‌فرماید: «ما اطول هذا العناء و ابعد هذا الرجاء» (5) انسان‌ها در مسیر تحولات شگرف و تغییرات بنیادی، مكتب‌ها و نظام‌های گوناگون را تجربه می‌نمایند و همه را برای تأمین سعادت عمومی بشر فاقد شرایط لازم می‌یابند و از برقراری قسط و عدل، عاجز و ناتوان می‌بینند و هر چند عالم پر از ظلم و جور و فساد و نا امنی و تباهی می‌گردد، اما به حكم اَلشَّیءُ اِذا جاوَزَ حَدُّهُ اِنْعَكَسَ ضِدّه، جوامع بشری برای برقرار شدن آن نظم الهی ـ اسلامی و حكومت عدل واحد جهانی آماده می‌شوند و با ظهور آن حضرت، جهان به نقطه كمال و ذروه ارتقا نایل می‌شود.
عصر غیبت، عصر عمل و كار، تحمل مسئولیت، انجام وظیفه و عصر مقاومت، حركت، استقامت، صبر و شكیبایی در امر دین است.
در ارتباط با تعظیم شعایر، اعلای كلمة الله، با تبلیغ اسلام، فراهم كردن موجبات استقلال سیاسی، اقتصادی و فرهنگی و رهایی از وابستگی به كفّار، شكوفایی علم و صنعت و بسط و نشر تعلیم و تربیت، امر به معروف و نهی از منكر، تعاون بر نیكی و تقوا، رسیدگی به وضع مستمندان، قضای حوایج نیازمندان، دستگیری از افتادگان، دفاع از مرزها و ثغور جغرافیایی وطن اسلامی و حدود فكری و عقیدتی، رفع بدع و رویارویی با اهل شكوك و شُبَه ومبارزه با مظاهر فساد و ملاهی و هتك احترام احكام الهی همه مسؤولیم و همه مسلمانان متعهّدند.
باید منتظران آن حضرت، خطراتی كه جوامع اسلامی را تهدید كرده و تا حد زیادی، بسیاری از جوامع را در ورطه ضعف و زبونی و اطاعت از كفار گرفتار كرده، شناسایی كنند و نگذارند جامعه ما و نسل جوان عزیز ما به آن مبتلا شوند. عصر غیبت، عصر تكلیف است؛ عصر اقدام و عمل، عصر امید به آینده و پیروزی حق بر باطل است. منتظر باشید و عمل كنید كه خداوند می فرماید:
«وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَیَری اللهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنونَ» (۶)
پی‌نوشت‌ها:
۱. و به راستی در زبور، پس از تورات نوشته‌ایم كه زمین را بندگان شایسته من به ارث می‌برند./ سوره انبیا، آیه،۱۰۵.
۲. برای صاحب این امر[امام مهدی، علیه السّلام] غیبتی است و كسی كه بخواهد دینش را حفظ كند، مانند آن است كه قصد نگهداری درخت خارداری را در دستش دارد./الغیبة نعمانی، ص۱۱۲.
۳. به تحقیق ایشان مخلص بوده و از سر صدق و صفا شیعه ما و دعوت كنندگان به دین خدا در آشكار و نهان هستند؛ همانا ایشان ایمان آورندگان به غیب اند، پس ایشان حزب الله اند. آگاه باشید كه طرفداران حق، رستگاران‌اند./صدوق، محمّد؛ كمال الدّین، ص۲۲۰.
۴. كسی كه منتظر امر ما باشد، مانند آن است كه در راه خدا به خون خود غلتان است./المحاسن للبرقی،ص۵۰.
۵. چه طولانی است این درد و رنج و چه دور است این آمال و آرزو./نهج البلاغه فیض الاسلام، خطبه ۲۲۹.
۶. و بگو كارتان را بكنید، به زودی خداوند و پیامبر او و مؤمنان در كار شما خواهند نگریست./سوره توبه، آیه ۱۰۵.
بامداد امید (نوشتاری از آیت الله العظمی صافی گلپایگانی مدظله الوارف)
«وَ نُریدُ أنْ نَمُنَّ عَلَی اَلَّذینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأرض وَنجْعَلَهُمْ أئِمَّةَ وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثینَ»
... و این صدای خوش و روح‌افزای نوزادی است كه جهان را با قدوم خویش مبارك گردانیده است. نوزاد سر به سجده گذاشت و به یگانگی خدا و رسالت پیغمبر صلی الله علیه و آله و امامت پدران بزرگوارش شهادت داد.
آری؛ سرانجام، شب به دقیقه‌ی آخرین رسید و ثانیه‌شماری شروع شد، ثانیه‌ها هم با كُندی یكی پس از دیگری گذشتند. ناگاه نورانیت و روشنی فوق‌العاده‌ای كه بر نور چراغ‌ها غالب شد، همه را از تولّد نوزاد بشارت داد. نوزاد به دنیا آمد و آخرین رهبر عالم بشریت ولی الله اعظم با جمال جهان‌آرای خود گیتی را مزین و روشن ساخت.
نرجس، غرق در افتخار و مباهات گشت، بانگ تكبیر و تحمید و تسبیح توأم با فریادهای شادی و تهنیت و هلهله طنین‌انداز گشت.
در ملأ اعلی، فرشتگان و كرّوبیانِ عالم بالا از نوزادی كه هم اكنون در خاندان نبوت و ولایت، قدم به عرصه این جهان گذاشته، در سخن بودند.
بهشت را زینت می‌كردند تا محافل جشن و مجالس انس و ذوق ملكوتی برپا كنند. غریو شادی، نغمه‌های روح‌بخش و طرب‌انگیز حور العین، بهشتیان را غرق در حظوظ روحانی كرده بود.
آری؛ این افتخار، مخصوص دودمان نبوّت است كه موعود و نجات دهنده بشر از تجاوز و ستم و آن كس كه برای تأسیس سازمان جهانی اسلامی و اجرای نظام قرآنی قیام فرماید، از آن خاندان با عظمت است.
پیامبر صلی الله علیه و آله خوش دل بود كه فرزندش مهدی به هدف‌های رسالت و دعوت او جامه ی عمل می‌پوشاند و به خاندان خود به خصوص علی و فاطمه و حسنین علیهم‌السلام مژده می‌داد كه مهدی - همان كسی است كه با نهضت بی‌مانند خود بنیان شرك را ویران و اساس توحید و یكتاپرستی را محكم و استوار می‌سازد و فرمانروای كل جهان می‌گردد- از فرزندان آنها است.
او است همان نابغه‌ی بی‌نظیری كه انبیا و اولیا ظهورش را مژده دادند و جهان بشریّت را به قیام آن حضرت، برای تشكیل حكومت حق و عدالت اسلام و صلح پایدار و برچیدن بساط بیدادگران، نوید دادند و همه را به آینده‌ی گیتی امیدوار ساختند.
جهان با همه تحرّكی كه در ناحیه علوم مادّی دارد و با اینكه بشر دست به كار تسخیر فضا شده و به قدرت فكر خود می‌بالد، با كمال تأسف در جنبه انسانیت قدم به جلو نگذاشته و در مدنیت اخلاقی و وجدانی سیر قهقرایی دارد.
فساد اخلاق و بی‌عفتی، فحشا و طغیان شهوت و غضب، زن و مرد را به ستوه آورده و به جهنم نكبت‌ها و انحطاط سوق می‌دهد. التزام به آداب دینی و شعائر مذهبی ضعیف می‌شود و بدترین مظاهر شرك كه استبعاد بشر و ملل و سلب آزادی انسان‌ها باشد، به صورت‌های گوناگون رایج و اركان آن محكم و استوار می‌گردد.
در این جهان، تنها نوری كه نشاط بشر را نگاه می‌دارد و او را امیدوار می‌سازد، همان بشارات انبیا و پیشوایان دینی است كه همه را به آینده جهان خوش‌بین نموده و نور امید را در دل‌ها روشن ساخته است.
همه با اعتماد تمام و قلبی سرشار از نشاط انتظار دارند؛ انتظار كسی را دارند كه این ابرهای تیره ظلم و ستم و فساد را، از افق عالم برطرف كرده و در عالم، برادری و آزادی واقعی را برقرار، و احكام عالی آسمانی را اجرا نماید و بشر را به سوی هدف شریف انسانی رهنمایی فرماید.
شیعیان و مؤمنان به این ظهور، شب و روز نیمه شعبان را جشن می‌گیرند و چراغانی می‌كنند و خیابان و بازار و مغازه‌ها و خانه‌ها را زینت می‌نمایند و غرق در شادمانی می‌شوند و به ملل جهان علاقه خود را به عدل و داد، صلح و برادری جهانی اعلام، و روح شكست‌ناپذیر و امیدوار خود را آشكار می‌سازند.
ای مهدی موعود؛ همه شیعیان و دوستانت آرزومند و منتظرند كه بامداد سعادت آنها و همه مردم جهان طالع شود و با قیام تو تمام دردهایشان درمان گردد و پرچم توحید و عدل و صلح اسلام در سراسر گیتی به اهتزاز درآید:
شاد باش ای عارف نیكو سیر * كاین شب هجران سحر گردد سحر
شاد باش ای خسته‌ی بار فراق * شاد باش ای غرق بحر اشتیاق
می‌‌دمد از لطف حق صبح ظهور * می‌شود گیتی پر از وجد و سرور
افكند البته از رخ این نقاب * فاش سازد امر حق را بی‌حجاب
می‌كِشد از دشمن حق انتقام * می‌برد از شرك و از اصنام نام
البشاره ای كه داری انتظار * می‌شود آخر سحر این شام تار
البشاره مصلح نیكو سرشت * آید و گیتی كند رشك بهشت
صبر كن صبر ای به هجران مبتلا * كه رسد دوران وصلش بر ملا
البشاره «صافی» صافی ضمیر * كه جوان گردد دگر این چرخ پیر
روز رهایی(سروده مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی در وصف عید بزرگ نیمه شعبان)
شُكر فراوان كه از عنایت یزدان * بار دگر شد پدید نیمه‌ی شعبان
فخر، زمین می‌كند به روضه‌ی رضوان * از قَدَم پیشوای عالم امكان
«حضرت صاحب زمان، ولیّ جهان‌بان»
***
حجّتِ بِن عسكری، امام معظّم * آن كه نظام جهان به اوست منظّم
پیشرو و پیشوای اكبر و اعظم * علّتِ غایی ز خلق عالم و آدم
«سایه‌ی حقّ، عین حقّ، خلیفه‌ی یزدان»
***
شمسِ ولایت بود به نور فِشانی * در طرب و شوق و ذوق، عالی و دانی
ریزد از بهر طبع، دُرّ معانی * از پی مدح خدایگانِ جهانی
«حضرت مهدی، امین قادر سبحان»
***
حامی مستضعفان، خلاصه‌ی ایجاد * آنكه جهان را ز عدل، می‌كند آباد
و آن كه كَنَد ریشه‌ی جهالت و بیداد * محو نماید رسوم باطل و الحاد
«قدرت حقّ، نور حقّ، یگانه‌ی دوران»
***
مولد سلطان دین، امام مبین است * مبدأ عصر جدید و دور نوین است
خرّم و بَهّاج، آسمان و زمین است * محفل جشن ولا، بهشت برین است
«عید سعید است و خلق، خرّم و شادان»
***
روز ظهورش، بزرگ روز خدایی است * روز كمال عقول و جهل‌زدایی است
روز عدالت‌مآب و عدل نهایی است * روز فلاح و نجات و روز رهایی است
«روز امان است و روز عزّت انسان»