س. پیامبر (ص) وقتى از مکه به مدینه هجرت کرد، ابوبکر را همراه با خودش برد و از طرفى على را در معرض خطر قرار داد و از او خواست در جایش بخوابد.
پس اگر على امام منصوب از سوى خدا بود، آیا چنین کسى در معرض مرگ قرار داده مىشود؟ و اگر على غیب مىدانست، این کار او چه فضیلتی میتواند داشته باشد؟
ج. اولاً آن حضرت ابوبكر را با خود نبرد. ابوبكر با آن حضرت رفت و اخلاق كریمه آن حضرت مانع از این شد كه او را از همراهی با خود بازدارد و ثانیاً شما اینجا باید این سؤال را پاسخ دهید که اگر حضرت رسول اعظم(ص) پیشنهاد خوابیدن در بسترش را به ابوبکر یا عمر مینمود آیا میپذیرفتند؟
علاوهبراین، ابوبکر در معرض خطر نبود که آنحضرت او را برای نجاتش با خود همراه برده باشد و با اینکه پیغمبر(ص) به او فرموده بودند که هجرت به امر خدا انجام میشود، در غار ثور اظهار نگرانی مینمود[1] و سروصدا به راه انداخته بود که بیم آن میرفت دشمنان صدای او را بشنوند، اگر کسی نگوید که برای همین، که دیگران را از حضور پیامبر(ص) مطلع سازد اظهار نگرانی میکرد. خیلی تعجّب است که داستان به این عظمت و افتخار به این بزرگی را که برای اسلام و مسلمین به واسطه لیلةالمبیت و فداکاری علی(علیهالسلام) فراهم شد کسی بخواهد کمرنگ نماید؛ واقعهای بزرگ که به هر صورت آن را شرح و تفسیر کنیم، افتخار و فضیلتی بزرگ برای علی(علیهالسلام) است که برای احدی از امّت فراهم نشد. او یگانه مرد این میدانها بود و این سوابق، افضلیت آن حضرت و اولویت او را برای ولایت منصوصه ثابت مینماید.
و آیه شریفه (وَمِنَ النَّاسِ مَن یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ وَاللّهُ رَؤُوفٌ بِالْعِبَادِ)[2]( در فضیلت امیرالمؤمنین(علیهالسلام) برای خوابیدن آن حضرت بهجای رسول خدا(ص) نازل شد.[3]
[1]. اشاره به آیه 40 سوره توبه.
[2]. بقره، 207؛ «و از میان مردم کسی است که جان خود را برای طلب خشنودی خدا میفروشد و خدا نسبت به بندگان مهربان است».
[3]. فخر رازی، التفسیرالکبیر، ج5، ص223 – 224؛ ابنحجر عسقلانی، العجاب فی بیانالاسباب، ج1، ص529؛ آلوسی، روحالمعانی، ج2، ص96 – 97.