صدای دعوت پیغمبر در جزیرة العرب پیچید، و مردمان متفكر و اندیشمند به آن مایل شده و روز به روز علی رغم كارشكنی های سران بتپرستان و ابوجهلها و ابوسفیانها دعوت اسلام در قلوب وارد میشد، و مردمی كه از آن می گریختند به آن مایل میشدند، و روز به روز بر وسعت دائره اسلام افزون میگشت، و بالاخره با آمدن سران یثرب كه به نام مدینة الرسول و مدینه معروف شد خدا مقدّمات هجرت پیغمبر را به مدینه فراهم كرد، و آن حضرت در وقتی كه مشركین و دشمنان اسلام تصمیم قطعی گرفته بودند كه با یك هجوم عمومی آن حضرت را بكشند در شب اول ماه ربیع الاول، كه بنا بود این تصمیم عملی شود به امر خدا، علی علیه السلام را در بستر خود خواباند، و از مكّه به مدینه هجرت فرمود، و علی علیه السلام شجاعانه، و فداكارانه در جای پیغمبر خوابید، و در شأن او این آیه نازل شد:
« و مِنَ النَّاسِ مَن یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ وَ اللّهُ رَؤُوفٌ بِالْعِبَادِ »
این آیه شریفه در شان فداکاری و ایثار آن حضرت نازل شد و البته در مقایسه با « لَا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنَا » کسی نمی تواند با ذکر اینکه فضیلت همراهی با پیامبر در هجرت و غار ثور، بیشتر از خواب در بستر پیامبر است، منکر فضیلت بزرگ امیرالمومنین علی علیه السلام در آن فداکاری بی نظیر شود. چرا که اولاً پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله، ابوبكر را با خود نبرد بلکه ابوبكر با آن حضرت رفت، و اخلاق كریمه آن حضرت مانع از این شد كه او را از همراهی با خود باز دارد، و ثانیاً ابوبکر با اینکه همراه پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم رفت اما نمیدانست که هجرت به امر خدا انجام میشود و خدا او را حفظ میكند و به همین خاطر، در غار ثور اظهار نگرانی مینمود و سر و صدا به راه انداخته بود که بیم آن میرفت دشمنان صدای او را بشنوند، و البته مانند برخی نمی خواهیم بگوییم که این سر و صدا، عمدی و برای آشکارساختن مکان پنهان شدن پیامبر بود!، و ثالثا باید سؤال کرد که اگر حضرت رسول اعظم صلی الله علیه و آله و سلم، پیشنهاد خوابیدن بر بسترش را به غیر علی علیه السلام مینمود، آیا میپذیرفتند؟
به هر حال، واقعه لیله المبیت و نزول آیه شریفه در شأن امیرالمؤمنین علیه السلام، واقعهای بزرگ است که به هر صورت آن را شرح و تفسیر بدهیم، افتخار و فضیلتی بزرگ برای علی علیه السلام است که برای احدی از امّت فراهم نشد.
او یگانه مرد این میدانها بود، و این سوابق، همه افضلیت آن حضرت را بر همه، و اولویت او را بر ولایت منصوصه ثابت مینماید.
« الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایه مولانا امیرالمومنین و الائمه المعصومین علیهم صلوات الله اجمعین »