مسأله 2430. متعه‌كردن زن اگر چه برای لذت‌بردن هم نباشد صحیح است.

مسأله 2431. واجب است كه شوهر بیش از چهار ماه نزدیكی با متعه خود را اگر جوان باشد ترك نكند، و بنابر احتیاط بیش از این مدت، نزدیكی با متعه پیر خود را نیز ترك نكند.

مسأله 2432. زنی كه متعه می‎شود، اگر در عقد شرط كند كه شوهر با او نزدیكی نكند، عقد و شرط او صحیح است، و شوهر فقط می‎تواند لذت‎های دیگر از او ببرد، ولی اگر بعداً به نزدیكی راضی شود، شوهر می‎تواند با او نزدیكی نماید.

مسأله 2389. اگر مرد بعد از عقد بفهمد كه زن یكی از این هفت عیب را دارد می‎تواند عقد را به هم بزند، به شرط آن كه معلوم شود كه عیب پیش از عقد بوده است:

اول ـ دیوانگی.

دوم ـ مرض خوره.

سوم ـ مرض برص «پیسی».

چهارم ـ كوری.

پنجم ـ زمین‎گیر بودن.

ششم ـ آن كه افضا شده باشد، یعنی راه بول و حیض یا راه حیض و غایط او یكی شده باشد.

هفتم ـ آن كه گوشت یا استخوانی در فرج او باشد كه مانع از نزدیكی شود.

مسأله 2378. اگر خود زن و مرد بخواهند صیغه عقد غیر دائم را بخوانند بعد از آن كه مدت و مهر را معین كردند، چنان‌چه زن بگوید:

زَوَّجْتُكَ نَفْسی فی الْمُدَّةِ الْمَعْلوُمَةِ عَلَی الْمَهْرِ الْمَعْلومِ

بعد بدون فاصله مرد بگوید: «قَبِلْتُ» صحیح است، و اگر دیگری را وكیل كنند و اول، وكیل زن به وكیل مرد بگوید:

مَتَّعْتُ مُوَكِّلَتِی مُوَكِّلَكَ فِی الْمُدَّةِ الْمَعْلوُمَةِ عَلَی الْمَهْرِ الْمَعْلومِ

پس بدون فاصله، وكیل مرد بگوید:

قَبِلْتُ لِمُوَكِّلِی هَكَذا

مسأله 2377. اگر صیغه دائم را خود زن و مرد بخوانند و اول زن بگوید:

زَوَّجْتُكَ نَفْسی عَلی الصِّدَاقِ الْمَعْلوُم

خود را زن تو نمودم به مهری كه معین شده،

پس از آن، بدون فاصله مرد بگوید:

قَبِلْتُ التَّزْویجَ

قبول كردم ازدواج را

عقد صحیح است، و اگر دیگری را وكیل كنند كه از طرف آنان صیغه عقد را بخواند، چنان‌چه مثلاً اسم مرد احمد و اسم زن فاطمه باشد و وكیل زن بگوید:

زَوَّجْتُ مُوَكِّلَتی فَاطِمَةَ مُوَكِّلَكَ اَحْمَدَ عَلی الصِّدَاقِ الْمَعْلوُمِ،