وجوه اعجاز نهج البلاغه
نهج البلاغه نه بلاغت در همه فنون و تمام علوم حقیقیه است كه بلاغت یعنی سخن گفتن به مقتضای حال و چنانکه باید گفت در همه موضوعات، ارزشمند است.
بلاغت در الهیات و تکلّم از عالم غیب و ماوراء الطبیعه، بلاغت در بیان آیات آفاقیه و انفسیه الهیه، بلاغت در بیان بهترین و عالیترین مواعظ و حکمتها، بلاغت در بیان اصول سعادت اجتماع، بلاغت در درس سیاست مُدُن، بلاغت در معرفی نبوّات بهویژه بیان نبوت خاتم الانبیا(ص)، بلاغت در اخبار از مغیبات، و بلاغت و بلاغت و بلاغت...
اگر فصاحت و بلاغت فضلا و بلغای نامدار در وصف جنگ، اسب و شمشیر و این عناوین بود، بلاغت امام(ع) بیان حقایق و معانی متعالیهای است که نوابغ بینش و بصیرت به فهم آن افتخار میکنند.
با اینهمه شروحی که بر این کتاب نوشتهاند، هنوز هم مثل این است که بیشرح مانده باشد و باید محقّقان بزرگ در رشتههای مختلف بر آن شرح بنویسند و باز هم بنویسند و بنویسند.