در بین مشرّعین بزرگ و قانونگذاران، توفیقی كه نصیب پیغمبر اسلام(صلّی الله علیه و آله و سلّم) شد نصیب احدی نشده است.
علاوه بر آنكه قوانینی كه قانونگذاران و مجالس بزرگ مقننه باآن‌همه عرض و طول وضع می‌نمایند جامع و كامل و خالی از عیوب و نواقص نیست و موسمی و موقّت است و پس از مدّت كوتاهی به تجدیدنظر و اصلاح و بلكه الغای آن محتاج می‌شوند قانونگذاری كه بتواند در مدت بیست و سه سال با اشتغالات خطیر گوناگون - كه هر یك برای اینكه تمام وقت شخص را بگیرد و او ضمن پرداختن به امور نماز، روزه، حج، دعا، معاملات، تجارت، اقتصاد، كشاورزی، دامداری، باغداری، همسرداری، فرزندداری، ارث، سیاست، داوری،
حلّ و فصل دعاوی و اختلافات، كیفر و مجازات و اخلاق و آداب حتی آداب غذا خوردن، لباس پوشیدن، خوابیدن، راه رفتن، نشستن، بیمارداری و بهداشت و احكام اموات و غیره با گفتار و عمل، هزاران هزار مواد جامع و كامل و قانون و برنامه زندگی به بشریت عرضه كند- غیر از پیغمبر اسلام(صلّی الله علیه و آله و سلّم) روی صفحه تاریخ و دنیا ظاهر نشده است. هركس این موضوع را باور نمی‌كند می‌تواند شخصاً قوانین اسلام را بررسی نماید و می‌تواند به نتایج تحقیقات محققان منصف غیر مسلمان رجوع نماید.
اهمیت این موضوع وقتی بیشتر ظاهر می‌شود كه به قانونگذاری‌ها و همكاری‌ها و همفكری‌ها و مطالعات و مباحثات دامنه‌داری كه پیرامون یك مادّه قانونی می‌شود و بالاخره به مجالس مقننه ارجاع می‌گردد و تحت شورها و بررسی واقع می‌شود توجه نماییم.
آیا این عظمت نیست كه شخصی بدون مشاور و معاون و بدون سابقه مطالعات قانونی و دیدن دانشكده‌های حقوق و بدون سابقه بررسی‌های بهداشتی و اجتماعی و تجارب قضایی و مالی و غیره در تمام جهات و حقوق مردم، قوانینی عرضه بدارد که هنوز پس از چهارده قرن، زنده و انسانی‌ترین قانون اجتماع و اصول و مواد آن مورد تصدیق و حمایت حقوقدانان جهان و به عقیده اهل تحقیق و انصاف، یگانه راه حل مشكلات كنونی بشریت باشد؟
واقعا این عظمت حیرت‌‌انگیز است و دلیل بر روحی الهی و رسالتی آسمانی است.