دلالت نصوص جلیّه قرآنی بر ولایت علی(ع)
ما در قرآن نصوصی داریم كه اینها را نصوص جلیّه مینامند، و یك سری از آیات هم، نصوص خفیّه هستند.
نصوص جلیّه، نصوصی است كه اگر اهل فهم و اطلاع این آیات را بخوانند، صراحت آن بر ولایت امیرالمؤمنین(ع) را متوجه میشوند، مثل آیه شریفه:
یعنی آیا شخصیّتی مثل امیرالمؤمنین(ع) با اینهمه علوم و مقامات میتواند مردم را هدایت كند یا كسی كه خودش هم باید هدایت شود؟
شما آیه:
و تفسیر آن را ببینید.
روایاتی از شیعه و اهل سنّت در تفسیر این آیه نقل شده است كه اصلاً قابل مناقشه نیست. پیغمبر اكرم(ص)
میفرماید:
[1]. یونس، 35. «آیا کسی که به سوی حق هدایت میکند برای پیروی شایستهتر است یا آنکس که خود هدایت نمیشود مگر هدایتش کنند؟ شما را چه میشود؟ چگونه داوری میکنید؟».
[2]. رعد، 7. «تو فقط بیمدهندهای و برای هر گروهی هدایتکنندهای است».
[3]. حسكانی، شواهد التنزیل، ج1، ص381 ـ 382؛ طبرسی، مجمع البیان، ج6، ص15؛ ابنبطریق، خصائص الوحی المبین، ص140؛ مجلسی، بحار الانوار، ج9، ص107؛ ج23، ص2؛ و دیگر مصادر معتبر شیعه و اهل سنّت. «من هشدار دهنده هستم و علی(ع) پس از من هدایتگر است. ای علی(ع) به وسیله تو هدایتیافتگان هدایت میشوند».