بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیكم ورحمة الله وبركاته أیّها الشیخ الجلیل آیة الله الصافی
لقد وصلتنی رسالتك القیّمة، التی فحواها إكبارك لما قام به رئیس المحكمة الدستوریة النمساویّة السید كریستوف غرابنفاتر من إبطال حكم المحكمة الجائر الذی كان قد منع المسلمات من حقّهن فی ارتداء الحجاب، وشكرك لرئیس المحكمة على هذا العدل والنصرة للحق، وإنّنی بدوری أشكرك على هذه الهمة وعلى هذا الاهتمام بشؤون المسلمین فی العالم الغربی، فأرجو من الله ان یتقبّل عملك وسعیك فی الصالحین وأن ینعم علیكم بالخیر والعافیة، وأن یمدّكم الله بصحة البدن ووفرة العقل، وكمال الحكمة، فإن الأمة الإسلامیة محتاجة فی هذا الزمان، المضطرب أوضاعه، المتلاطم أمواجه، إلى مزید من الحكمة، والتبصر فی سعیها إلى الله سبحانه وتعالى، والاجتماع على الكلمة، ونبذ الفرقة وترك الأوهام، وصدق النوایا، والسعی إلى الخیر، فإنّه بضاعتنا ومدّخرنا وموردنا و مصرفنا فی هذه الدنیا-لو كنّا نعلم-وسبیلنا للنجاة فی الآخرة، وإنّ الأمة الإسلامیة عاقدة آمالها على علمائها، الذین الواجب فی حقّهم أن یكونوا فی مستوى ما ترجوه الأمة منهم، ان یطبّبوا أدواءها، ویبرئوا جراحها، ویجمعوا النّاس برشدهم على العمل الصالح المفید، وعلى حسن الظنّ بالخلق، مسلمین وغیرهم، فإنّه لیس شیء أعظم فی التراحم والتودّد، وأدعى إلى الإلف والتحابب من حسن الظنّ، وإنّ الأمة قد عانت كثیرا من التخوّن والتشكیك، والاتهام بالتضلیل والفسوق والنفاق وإنّه لم یكن فی أمّة فی سالف أزمانها، أو حاضرها، من التشتت والهوان والضعف وانحدار الهمة، وغیاب الإرادة، والتخلّی عن المسؤولیة، كما هو حال الأمة الیوم فلنسخّر-جمیعاً-ما بقی لنا من عمر وجهد وحكمة، فی سبیل هذا المبدا العظیم، ان نجتمع على التّقى وأن نكفّ عن نبش الماضی، وأن نحسن الظن بالناس، غائبهم وشاهدهم، كما هو حسن ظنّنا بالله، وأن نوكل أمر حسابهم إلى ربّهم فهو أعلم بسرائرهم وعلانیّتهم وما أخفت صدورهم وهو ألطف بخلقه، وأعذر لهم، من بعضهم لبعض، وإنه لیس شیء أجلب لرحمة الله وعفوه، من ان یرانا، متصافین، متآخین، متراحمین، ولعل الله سبحانه وتعالى ینفع الأمة بعلمائها، فلنترك ألقابنا، وانتساباتنا، إن كان ذلك عائقاً فی جمع شملنا، و فی تكافلنا ووحدتنا، ولیكن شعارنا الإسلام، ودستورنا القرآن، وأسوتنا نبیّنا صلى الله علیه وسلم، و آخر دعوانا أن الحمد لله رب العالمین.
دمتم فی حفظ الله وعونه
مخاطبكم الساعی إلى إرضاء ربّه
هشام قریسة / جامعة الزیتونة بتونس
ترجمه نامه:
بسم الله الرحمن الرحیم
شیخ بزرگوار آیت الله صافی سلام و رحمت و برکات خداوند بر شما باد!
پیام ارزشمند شما که در آن از اقدام رئیس دادگاه قانون اساسی اتریش آقای کریستوف گرابنوارتر مبنی بر ابطال حکم دادگاه غیرعادلانه‌ای که حق پوشیدن حجاب را از زنان مسلمان دریغ کرده بود، تجلیل کرده و از ایشان به خاطر این عدالت‌ورزی و یاری حق تشکر کرده بودید، را دریافت کردم.
من نیز به نوبه خودم از توجه شما به این امر و نیز اهتمام جنابعالی نسبت به مسائل مسلمانان ساکن در کشورهای غربی سپاسگزارم و امید دارم خداوند کار و تلاش شما را در زمره کار و تلاش صالحان بپذیرد و به شما خیر و عافیت عنایت فرموده و از سلامتی جسم و سرشاری ذهن و کمال حکمت برخوردار سازد؛ چرا که امت اسلامی در این اوضاع نابسامان و در میانه این امواج متلاطم، بیش از پیش به حکمت و بصیرت در مسیر رسیدن به خدای متعال و نیز وحدت کلمه و دوری از تفرقه و وانهادن اوهام و نیز صدق نیّت و تلاش برای دستیابی به خیر و خوبی نیازمند است، چرا که آنچه یاد شد کالا و ذخیره ما و سودمند به حالمان در دنیا و و راه نجات ما در آخرت است.
امت اسلامی آرزوهای خویش را بر دانشمندان خود گره زده است، دانشمندانی که بایسته است در تراز آنچه امت از آنان امید دارند ظاهر شوند، دردهای آنان را مرهم نهند و زخم‌های آنان را مداوا نمایند و با راهنمایی مردم نسبت به انجام عمل شایسته و سودمند و نیز خوش گمانی نسبت به آفریده‌های خداوند-چه مسلمان و چه غیر مسلمان- آنان را گرد هم آورند، چرا که هیچ کاری همچون خوش‌گمانی نسبت به مردمان، مهرورزی و دوستی و الفت و محبت را نمی‌گستراند و امت اسلامی از خیانت و بدبینی و نیز متهم ساختن یکدیگر به گمراهی و فسق و نفاق رنج بسیار برده‌اند.
امروزه امت اسلامی به پراکندگی، تحقیر، سستی، بی‌همتی، بی ارادگی و فرار از مسئولیتی گرفتار شده که درگذشته سابقه نداشته است. پس ما همگی، باقیمانده عمر و تلاش و خرد خویش را در راه اصلی بزرگ و ارزشمند صرف می‌کنیم که عبارت است از: اجتماع بر تقوا، دست شستن از نبش گذشته‌ها، خوش گمانی به مردم- چه آنها که حاضرند و چه آنها که در میان ما نیستند- و واگذاردن حساب آنان به پروردگارشان، زیرا او به رازهای نهان و آشکار آنان و آنچه در سینه‌ها نهفته دارند آگاه‌تر است و نسبت به آفریده‌های خود مهربانتر و عذر آنان را پذیراتر است؛ و هیچ چیز مانند صفا و اخوت و مهرورزی ما نسبت به یکدیگر، رحمت و بخشایش خداوند را به سوی ما نمی‌کشاند و امید است که خدای سبحان این امت را از عالمانش بهره‌مند سازد.
پس باید القاب و عناوین و وابستگی‌های خویش را - چنانچه مانعی برای به هم پیوستن ما و همیاری و اتحاد ما باشد- وا نهیم و تنها شعار ما، اسلام و تنها قانون ما قرآن و تنها الگوی ما پیامبر گرامی ما (صلی الله علیه و آله) خواهد بود و آخرین دعای ما ستایش پروردگار جهانیان است.
همواره در پناه خداوند و بهره‌مند از کمک‌های او باشید.
دوستدار شما که در پی کسب خشنودی پروردگار خویش است
هشام قریسة / دانشگاه الزیتونة تونس