یک نکته راجع به قرآن
این جمله «وَأَوْطَأْتَهُ مَشَارِقَكَ وَمَغَارِبَكَ» هم، جملهاى است كه از قرآن اقتباس شده، از آیه:
«پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آنها است و پروردگار مشرقها».
و نیز آیه:
«پس سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها».
و این دو آیه و آیه:
«و به ارث دادیم قومى را كه استضعاف مىشدند، مشرقهاى زمین و مغربهاى آن».
از معجزات علمى قرآن شمرده شده است؛ زیرا بااینكه در عصر نزول قرآن، كرویت زمین و سایر كرات كشف نشده بود و زمین را ساكن و مركز مىدانستند، و براى آن یك مشرق و مغرب حقیقى بیشتر تصور نمىكردند و از قارّه جدید اطلاع نداشتند، این آیات از مشارق و مغارب حقیقى زمین و كرات دیگر و منظومههاى شمسى خبر مىدهد، و اعلام مىدارد كه بهطور دائم و متوالى و متعاقب بهواسطه كرویت زمین و حركت آن به دور خود، طلوع آفتاب بر هر نقطهاى از نقاط ارض، حقیقتاً مستلزم غروب آن از نقطه دیگر است تمام نقاط زمین، مشرق و مغرب حقیقى مىشود.
درضمن، این آیات از نظام واحدى كه در تمام این كرات و از مشارق و مغارب صدها میلیون كره و منظومه و كهكشان برقرار است خبر مىدهد و نیز خبر مىدهد كه پروردگار، و به وجود آورنده این نظم محیرالعقول، خداى واحد یگانه است و این معانى در اخبار نیز مطرح شده و اهلبیت رسالتعلیهمالسلام هم كه مفسر قرآن هستند، از آن خبر دادهاند[4] كه اینجا محل بیان تفصیلات آن نیست.