در شب نیمه شعبان با مجالس احیا و عبادت و خودسازی، پایبندی و علاقهمندی خود را به این آرمانهای اصل و اصیل نشان میدهند، عهد خود را و پیمان خود را با آن ولیّ خدا تازه و جدید مینمایند و برای تعجیل در فرج آن حضرت دعا میكنند، و در كلّ این برنامهها وفاداری خود را به مطالب و مقاصد آن حضرت كه همانا اجرای احكام الهی و پرهیز از معاصی و ملاهی و مناهی و غربگرایی است، اعلام مینمایند، و برنامههای ضدّ عفاف و كرامت و ارزش بانوان و اختلاط آنها با مردان و ترویج غنا و موسیقی را محكوم میسازند و با احساس مسئولیت، اوضاع دینی و مذهبی جامعه را بررسی نموده و عمل به وظایف مهمّی كه در این عصر غیبت و دوره امتحان دارند را وجهه همّت خود قرار میدهند؛ مسئولیتهایی كه در ارتباط با ترویج اسلام و حفظ هویّت اسلامی همگان؛ مخصوصاً جوانان و جلوگیری از مفاسد به عهده دارند؛ و خلاصه درضمن انجام این برنامهها و
جشن و چراغانی و این شور و شوق مقدّس، در جهت حیات دینی و مذهبی و نیل به قلّههای كمال و معرفت و رشد و ترقّی همواره سعی و جدیّت مینمایند، و این آیه شریفه را نصبالعین قرار میدهند:
وَالصَّلَاةُ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطَّاهِرِینَ، سِیَّمَا بَقِیةِ اللهِ فِی الْأَرَضِینَ. وَآخِرُ دَعْوَانَا أَنِ الْحَمْدُ لِلهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ.
شعبانالمعظم 1429
لطفالله صافی[2]