تاریخ علم حدیث نشان میدهد که پس از رحلت پیغمبر اکرم(ص) نظامات حاکم نخست با صورتی بسیار مرموز و زیر پوشش «حَسبُنا کتابُ الله»[1] و تعظیم از قرآن، نقل حدیث را ممنوع کردند، و یا اینکه در مصادره اموال حضرت فاطمه زهرا(س) حدیث موضوعی را دستآویز قرار دادند.
نقل احادیث را کاملاً زیر نظر گرفتند که از مسیر سیاستی که دارند خارج نشود، و کار به جایی رسید که در زمان معاویه، حتّی مثل ابنعبّاس در نقل حدیث آزاد نبود، و چنانکه در کتب رجال عامّه نقل مینمایند، مثل حسن بصری که روایات مرسلهای از
پیغمبر اکرم(ص) دارد، میگوید: همه را به واسطه علی بن ابیطالب(ع) روایت دارم، ولی از ترس سیاست بنیامیّه از بردن نام علی(ع) خودداری میکرد.
[1]. کتاب خدا ما را بس است. بخاری، صحیح، ج5، ص 137 - 138؛ مسلم نیشابوری، صحیح، ج5، ص76.