احادیث شریفه، مشحون است از حکمتها و پندها، و هدایتها و ارشادات علمی و عملی، که جامع سعادت دنیا و آخرت، و متضمّن صلاح جسم و روح، و فرد و جامعه، و رستگاری همه است که نمونهای از آن را در کتابهایی، مثل تحف العقول، غرر الحکم، مکارم الاخلاق و نزهة الناظر هرکس میتواند مطالعه نماید.
بسیاری از این احادیث، درضمن یک جمله کوتاه، عالیترین حکمتها، و دستورالعملها را در اختیار بشر قرار میدهند.
این احادیث نشان میدهند که آن بزرگواران، معماران حقیقی بنیاد خیر و سعادت بشر، و طبیبان واقعی ارواح و مربّیان آگاه جوامع انسانی هستند و راهنماییهایشان، همه مقبول عقل سلیم و مطابق فطرت است.
این تعالیم و این سخنان و هدایتها، اگر در دسترس بشر قرار بگیرد، و انسانهایی که به حقیقت و صداقت راهجوی سعادتطلبند از آن آگاه شوند، همه، آنها را میپذیرند، و از آن پیروی میکنند، زیرا خواسته فطرت را عرضه مینمایند، مانند تشنهای که جویای آب است.
فطرت بشریت، جویای این تعالیم و ارشادات است، و هیچ دلیلی بر درستی این تعالیم و حقانیت آنها، بهتر از خود آنها نیست:
یوســف کنعــانیم روی چــو ماهم گواست |
|
|
|
هیــچ کـس از آفتاب، خطّ گـواهی نخواست |
|
ســرو بلنــدم تو را راســت نشــانی دهم |
|
|
|
خـوبتـر از قـد سـرو چیست نشانی راسـت |
|
ای گـل گـلزارها! چیـسـت نشــان شــمـا؟ |
|
|
|
بوی که در مغزهاست، رنگ که در چشمهاست |