ازجمله آیاتی كه بر فضیلت و بلندی رتبه و مقام سیدالشهدا(علیهالسلام) بهاتّفاق مسلمانان گویا و ناطق است آیه مباهله است.
از مظاهر و دلائل قوّت ایمان پیغمبر(ص) به رسالتش داستان مباهله است، زیرا پیشنهاد مباهله ازطرف آن حضرت اگر مؤمن به دعوت خود نبود، یك انتحار واقعی و دادن سند بطلان دعوت به دست دشمن بود چون حال از دو قسم بیرون نبود، یا نفرین نصارای نجران در حقّ آن جناب مستجاب میشد، و یا آنكه نه نفرین نصاری و نه نفرین پیغمبر(ص) به آنها مستجاب میگشت؛ كه در هر دو صورت بطلان ادّعای آن حضرت آشكار میگشت، و هیچ خردمندی كه مدّعی نبوّت باشد، چنین پیشنهادی نداده و سند بطلان دعوای خود را به دست مردم نخواهد داد مگر آنكه صددرصد اطمینان به استجابت دعای خود و هلاكت دشمن داشته باشد، و پیغمبر اكرم(ص) چون یقین جزمی به صحّت رسالت و استجابت دعای خود و نابودی دشمن در صورت مباهله داشت با كمال شجاعت و صراحت پیشنهاد مباهله داد.
شركت دادن علی و حسن و حسین و فاطمه زهرا(علیهمالسلام) در مباهله كه به تعیین و امر خداوند بود نیز، دلیل بر این است كه این چهار نور مقدّس كه با پیغمبر(ص)
در مباهله حاضر شدند، شایستهترین و گرامیترین خلق در نزد خدا، و عزیزترین همه در نزد پیغمبر خدا بودهاند.
آیه مباهله اعلان جلالت مقام، و تقرّب خاصّ آنها به خداوند متعال است. پس این فضیلت برای امامحسین(علیهالسلام) از فضایل بسیار بزرگی است كه در چنین مراسم بااهمیت و تاریخی، همكار و همراه پیغمبر شود، و از میان تمام امّت از صغیر و كبیر و زن و مرد، او و پدر و مادر و برادرش را خدا انتخاب نماید.
جریان مباهله را مفسّرین بزرگ و محدّثین و مورّخین در كتابهای تفسیر و حدیث و تاریخ نقل كردهاند، و از اینكه مصادر و مدارك آن را نشان بدهیم بینیازیم. اما درعینحال چندین كتاب را نام میبریم تا هركس خواست مراجعه نماید:
تفسیر طبری؛ تفسیر بیضاوی؛ تفسیر نیشابوری؛ الكشّاف زمخشری؛ الدّرالمنثور سیوطی؛ اسبابالنزول واحدی؛ الاكلیل سیوطی؛ مصابیحالسنّه بغوی؛ سنن ترمذی و كتب دیگر.
[1]. آلعمران، 61. «پس هركس با تو درباره عیسی در مقام محاجّه (و مجادله) برآید، بعد از آنكه (به وحی خدا به احوال او) آگاهی یافتی، به او بگو: بیایید ما و شما با فرزندان و زنان خود به مباهله برخیزیم و در دعا و التجا به درگاه خدا اصرار كنیم تا دروغگویان (و كافران) را به لعن و عذاب خدا گرفتار سازیم».