احادیث در وجوب دوستی و مودّت حسین(علیهالسلام) متواتر است.
ازجمله ابنحجر عسقلانی و ابوحاتم و محبّ طبری در حدیثی از عبدالله بن عمر روایت كردهاند كه پیغمبر(ص) فرمود:
«هركس مرا دوست دارد باید این دو را (نیز) دوست بدارد».
ابنحجر عسقلانی گفته است: در معجم بغوی نیز حدیثی نظیر این حدیث از شدّاد بن هاد روایت شده است.[1]
دولابی و احمد بن حنبل از یعلی بن مرّه روایت كردهاند كه حسن و حسین(علیهماالسلام) آمدند بهسوی پیغمبر(ص) درحالیكه از یكدیگر در تشرُّف به محضر جدّ بزرگوار خود پیشی میجستند. یكی از ایشان پیش از دیگری رسید، پیغمبر(علیهالسلام) دست به گردنش انداخت و او را به سینة خویش چسبانید و بوسید، و سپس آن یكی را بوسید، آنگاه فرمود:
«من ایشان را دوست میدارم پس شما (نیز) دوست بدارید ایشان را».