حموینی، سمعانی، قندوزی و خوارزمی از جابر روایت كردهاند كه گفت: پیغمبر(ص) در عرفات بود و علی(علیهالسلام) روبروی آن حضرت بود. پیامبر(ص) اشاره فرمود به من و علی، خدمت او رفتیم پس فرمود: یا علی! نزدیك من بیا. علی نزدیك رفت. فرمود: دستت را در دست من بگذار! پس فرمود: «یا علی! من و تو از یك درختیم؛ من اصل و
ریشه آن، و تو فرع آن، و حسن و حسین شاخههای آن، هركس به یكی از شاخههای آن متعلّق گردد خدا او را داخل بهشت نماید؛ «یا علی! اگر امت من روزه بگیرند بهقدری كه مثل كمانها خمیده شوند و نماز بخوانند بهقدری كه مثل میخها خشك و بیحركت گردند و تو را دشمن بدارند خداوند آنها را به رو در آتش اندازد».[1]
گنجی شافعی از خطیب بغدادی در تاریخ از علی(علیهالسلام) روایت دارد كه پیغمبر(ص) فرمود: «درختی است كه من ریشه و اصل آن، و علی فرع آن، و حسن و حسین ثمره و میوه آن، و شیعه برگ آن هستند؛ پس آیا بیرون میشود از پاكیزه و طیّب غیر از طیّب و پاكیزه؟ یعنی: فرع و میوه و برگ درخت پاك همه پاك میباشند».[2] نظیر این حدیث را نیز، از ابوامامة باهلی روایت كرده است.[3]
و اخبار به این مضمون زیاده بر اینها است و شاعر عرب مضمون آنها را چنین به نظم در آورده است:
یَا حَبَّذَا دَوْحَةً فِی الْخُلْدِ نَابِتَةٌ |
|
مَا مِثْلُهَا نَبَتَتْ فِی الْخُلْدِ مِنْ شَجَرٍ |
[1]. حموینی، فرائدالسمطین، ج1، ص51، ح16؛ خوارزمی، مقتلالحسین(علیهالسلام)، ج1، ص108، فصل6؛ قندوزی، ینابیعالموده، ج1، ص270.
[2]. گنجی شافعی، کفایةالطالب، ص220.
[3]. گنجی شافعی، كفایةالطالب، ص220.
[4]. چه زیبا درخت بزرگی که در بهشت روییده است. هیچ درختی مثل آن در بهشت نروییده است. پیامبر مصطفی(ص) ریشه آن و فاطمه شاخه آن و علی آقای انسانها گردة بارداری آن و حسن و حسین دو فرزند هاشمی نواده پیامبر(ص) میوههای آن و شیعه برگهای پیچیده به میوههای آن است. من امیدوارم که فردای قیامّت با دوستی آنها نجات پیدا کنم و در میان گروهی از برترین گروهها برنده و پیروز باشم. این همان خبر رسیده از معصوم است که راویان آثار در روایت بالا و ارزشمند آن را آوردهاند.