پرواضح است كه ماه رمضان، بهار دعا و موسم آن است. افراد ناامّید، شكست‌خورده، گرفتار، بینشاط و ناراحت، كم‌صبر و بیشكیب در این ماه از بركت دعا و توجّه به رحمت واسعه الهی امّیدوار، بانشاط، بردبار و شكیبا گردیده و از نو با روح شكستناپذیر، در میدان حیات و زندگی به فعّالیّت و كوشش مشغول میشوند.
ماه رمضان به انسان این نوید را میدهد كه نباید در كشاكش دشواریها و سختیهای این جهان خود را ببازد و از دست‌و‌پنجه نرم‌كردن با حوادث عالم بیمناك گشته و مغلوب پیشامدها گردد.
خواندن دعای ابی‌حمزه، افتتاح و دعاهای دیگر، چنان شخص را گرم و پرشور و سرشار از نشاط و معنویّت میسازد كه تمام مصائب دنیا را فراموش كرده و وجودش غرق خوشبینی و خوش‌گمانی به آینده میشود و همان‌طور كه در حدیث است این‌گونه دعاها ـ كه در ماه رمضان رسیده و نمونههای آن در ماهها و مواقع دیگر نیز زیاد است ـ سلاح و زره مؤمن است و وجود او را در برابر حوادث، بیمه قطعی كرده و روحش را غیرقابل‌نفوذ قرار میدهد.
سرتاسر دعای ابی‌حمزه، برنامه تسلیح اخلاق واقعی و درس رضا و تسلیم و قناعت و توكّل و حبّ به خدا و پیغمبر خدا و اولیای دین است. همان سلاح و زرهی كه مجاهدان اسلام با آن به جهاد دشمنان خدا میرفتند و آنها را ـ كه غرق سلاح و زره بودند ـ شكست میدادند و اسلام را بر كفر غالب میساختند.
همان سلاح و زرهی كه امیرالمؤمنین علی× اوّل مجاهد و یگانه سرباز اسلام به آن مسلّح بود و در جنگها از انبوه دشمنان بیم نمیكرد و در هیچ میدان نبردی پشت به جهاد نكرده و میفرمود:
خواننده عزیز! روزهدار ارجمند! از برنامههای دعایی این ماه استفاده كنید. وقت را غنیمت بشمارید. فرصت را از دست ندهید كه: «اَلْفُرْصَةُ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ».[2] با خدا سخن بگویید و سپاس و ستایش او را كه شایسته سپاس و ستایش است به‌جا آورید. از دعا روی نگردانید و اظهار تكبّر ننمایید.
و خداوند تبارک و تعالی در قرآن کریم می‌فرماید:
«درحقیقت، كسانی‌كه از پرستش من كبر می‌ورزند به‌زودی خوار در دوزخ درمیآیند».
[1]. نهج البلاغه نامه 45 (ج 3، ص73)؛ ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ج 1، ص335. «به خدا سوگند اگر عرب پشت در پشت هم دهند بر کشتن من، پشت بر آنها نمی‌کنم».
[2]. نهج‌البلاغه، حکمت 21 (ج4، ص6)؛ لیثی واسطی، عیون الحکم و المواعظ، ص69؛ حر عاملی، وسائل‌الشیعه، ج16، ص84. «فرصت همچون ابر می‌گذرد».
[3]. غافر، 60.