در خاتمه آنچه لازم است حقیر، خود و دیگران را به آن تذكر دهم عمل به قرآن است؛ عمل به هدایت‌ها و تعالیم قرآن، عمل به احكام قرآن و تمسّك عملی به قرآن و عترت.
توجه به روح قرآن و تعالیم بلند اخلاقی‌اش باید در صدر برنامه‌سازی‌ها قرار گیرد و پیام معنوی این كتاب نورانی از كرسی‌های نظریه‌پردازی فرا گذرد و ابعاد حیات‌بخش و انسان‌ساز آن در بحران معنوی دنیای جدید، همة جوامع را دربرگیرد.
هر كاستی، كمبود و نقص در جامعه اثر عمل نكردن به قرآن است. عزت ما، وحدت ما، استقلال ما، قوّت و قدرت ما، اخوّت و برادری، نجات از فقر اقتصادی، علمی و صنعتی، رهایی از ضعف اخلاقی، برون‌رفت از بلا و بنیان جهالت و اعتیاد، و بالاخره موفقیت در فتح قله‌های علم و معرفت همه در سایة عمل به قرآن مجید فراهم می‌شود.
بار دیگر از اساتید محترم و قرآن‌پژوهان شركت‌كننده در این اجلاس و عزیزانی كه خدمت به قرآن كریم و این جلسة نورانی نصیب آنها شده است تقدیر و تشكر نموده و توفیق همگان را در نشر و ترویج معارف نورانی قرآن از خداوند متعال مسئلت دارم.
لطف‌الله صافی
24 جمادی‌الاولی 1427
31 خردادماه 1385