باید پیامها و دستورات قرآن را در تمام ابعاد رعایت كنیم. اگر روابط زن و شوهر براساس آیات قرآن باشد آنطوركه قرآن ازدواج را یك مسئله مقدس عنوان میكند: ﴿وَمِنْ آیَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُم مِّنْ أَنفُسِكُمْ أَزْوَاجاً لِّتَسْكُنُوا إِلَیْهَا وَ جَعَلَ بَیْنَكُم مَّوَدَّةً وَ رَحْمَةً إِنَّ فِی ذَلِكَ لَآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یَتَفَكَّرُونَ﴾[1]
هیچگاه به این اندازه آمار طلاق افزایش پیدا نمیكرد و بنیان خانوادهها سست نمیشد.
یادم هست كه اوائل نوجوانی اصلاً نمیشنیدم كه طلاقی واقع شده باشد. این به خاطر این است كه فرهنگ فعلی زن و مرد، فرهنگی اسلامی نیست. فرهنگ اسلامی در رابطه با زن و شوهر، فرهنگ ﴿هُنَّ لِباسٌ لَكُمْ وَ أَنْتُمْ لِباسٌ لَهُنَّ﴾[2] است.
اگر جامعه، جامعه قرآنی و جامعه عفاف و حجاب باشد و جامعه از اختلاط زن و مرد پرهیز داشته باشد این مسائل پیش نمیآید.
اگر به آیات حجاب و عفاف، مثل ﴿قُلْ لِأَزْوَاجِكَ وَبَنَاتِكَ وَنِسَاءِ الْمُؤْمِنِینَ یدْنِینَ عَلَیهِنَّ مِنْ جَلَابِیبِهِنَّ ذَلِكَ أَدْنَى أَنْ یعْرَفْنَ فَلَا یؤْذَینَ وَكَانَ الله غَفُوراً رَحِیماً﴾[3] اعتنا نكنیم، جامعه رو به فساد میرود.
[1]. روم، 21. «و از نشانههاى او اینكه همسرانى از جنس خودتان براى شما آفرید تا در كنار آنان آرامش یابید، و در میانتان مودّت و رحمت قرار داد؛ در این نشانههایى است براى گروهى كه تفكّر مىكنند!».
[2]. بقره، 187. «آنها لباس شما هستند و شما لباس آنها».
[3]. احزاب، 59. «اى پیامبر! به همسران و دخترانت و زنان مؤمنان بگو: «جلبابها [روسرىهاى بلند] خود را بر خویش فرو افكنند، این كار براى اینكه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند بهتر است؛ (و اگر تا كنون خطا و كوتاهى از آنها سر زده توبه كنند) خداوند همواره آمرزنده رحیم است».