لزوم مداومت بر مطالعه خطبه غدیر و تأمّل در آن
سزاوار است این خطبه را همه با دقّت بخوانند و بر تلاوت آن مداومت نمایند، آن را درس بدهند و از آن درس بگیرند و زنگار دلها را با مطالعه و تأمّل در آن بزدایند و از عالم ناسوت به جبروت، ملکوت و قرب لاهوت پرواز نمایند، شکر خدا را به نعمت ولایت حضرت امیرالمؤمنین(ع) بهجا آورند و آن را از جان عزیزتر و گرامیتر بدانند، مانند شیعیان عصر اول که زیر شکنجههای زیاد حجّاجها جان میدادند و استقامت میکردند، بر هویت ولایی خود پایدار باشند و خود و فرزندان خود را با تمسّک تمام به اهلبیت^ از خطرات و انحرافات در این عصر غیبت، عصر تخلیص و امتحان، بیمه کنند و به این اشعار مترنّم باشند:
من نـجـف را به جـهان نـفروشـم
ســر کـویش بـه جنـان نـفروشـم
حرمش، روضه رضوان من اسـت
دین و دنیای من، ایـمان مـن است
و
لا عَـذَّبَ اللهُ أُمّــی إِنَّــها شَــرِبَـتْ
حُبَّ الْوَصِــیِّ وَغَــذَّتْـنیهِ بِـاللَّبَــنِ
وَکَـانَ لِـی وَالِـدٌ یَهْـوِى أَبَــا حَـسَنٍ
فَصِـــرْتُ مِن ذی وَذا أَهْـوى أَبـا حَسَنٍ[1]
[1] . «خدا مادر مرا عذاب نکند او محبت و دوستی علی وصی رسول خدا| را نوشید و همراه شیر خود محبت آن را به من خوراند و تغذیه کرد.
من پدری داشتم که اباالحسن (امیرمؤمنان) را دوست میداشت و به او عشق میورزید پس من از این محبت که پدرم داشت و از آن شیر مادر اباالحسن (علی×) را دوست میدارم».