ثانیاً، همه، چشم امید به شفاعت كبرای حضرت رسول اكرم(صلی الله علیه و آله) و اهل‌بیت طاهرین آن حضرت(علیه‌السلام) داریم. اگر بتوانیم رابطه خود را با آن بزرگوار نگاه داریم و با آن به عالم دیگر برویم، هرچند شفعا در روز قیامت بسیارند ـ كه از آن جمله، شفاعتِ علما، كه پاسداران واقعی دین و احكام و مدافع از حدود و ثغور اسلام و جنود حضرت
صاحب‌الامر(عج) هستند، و آنچه موقعیت درخشان و جلوه خاصی دارد، همان شفاعت محمد و آل محمد – صلوات الله علیهم - است كه شیعیان و مؤمنان را به سرمنزل نجات و علوّ درجات نایل مینماید و با این شفاعت جا دارد كه بگوییم:
|
طوبی كه خورد آب ز سرچشمة كوثر |
|
فارغ بود از تربیت باد بهاری |
امثال شما مؤمنان متعهد را چه حاجتی به شفاعت مثل این بندة حقیر سراپا تقصیر، میباشد، كه اگر هم از شفاعت به سهمی مفتخرم سازند، آن‌هم به شفاعتِ محمد و آل محمد - صلوات الله علیه و علیهم - است.
برحسب احادیث شریفه، درصورتی‌كه موانع شمول شفاعت در اشخاص نباشد، صاحبان درجات عالی و اعلا، از صاحبان مراتب پایینتر و ادنی، شفاعت مینمایند. این شفاعت نه‌فقط در ارتباط با عفو از گناهان است، بلكه شامل اخیار و محسنین نیز میشود و بر علوّ درجات و كثرت اجر و ثواب آنها میافزاید.