باسمه تعالی
محضر مقدّس مرجع تقلید شیعه، آیت‌الله العظمی آقای صافی گلپایگانی
با سلام
اینجانب ... از اوایل دوره جوانی، در راه مبارزه با نفس امّاره گام برمیدارم، ولی گاهی در راه این جهاد بزرگ، ناموّفّقم. نفس امّاره مرا به كارهای زشت وامیدارد و وجدان من پس از ارتكاب گناه، بسیار ناراحت و نگران میگردد ... .
خواهشمند است با كلامی پیامبرگونه، به من پشتگرمی دهید و یارم باشید. قبلاً از شما متشكرم.
بسم الله الرّحمن الرّحیم
رُوِیَ أَنَّ رَسُولَ اللهَِ (صلّی الله علیه و آله) قال:
فرزند عزیزم!
نامه شكواییه شما را خواندم. اگر بیشتر مردم، شكایت از دیگران و
از جریان‌های بیرون از خود دارند؛ شما شكایت از خود و درون خود دارید كه معلوم میشود با نفس خود و هواهای نفسانی و شهوانی درگیرید یا به عبارت دیگر با آنها در جنگ و جهادید و در جهاد اكبر ـ كه به فرموده رسول اكرم (صلّی الله علیه و آله) همان جهاد با نفس است ـ دشمن را قوی‌پنجه و نیرومند میبینید و از آن بیم دارید كه بر او، خدای نخواسته، پیروزی و ظفر نیابید.
[1]. ورام بن ابی‌فراس، تنبیه‌الخواطر، ج2، ص123؛ صافى گلپایگانى، گنجینه گهر. «بهترین امّت من كسى است كه جوانیش را در طاعت خداوند فانی كند و نفس خویش را از لذت‌های دنیا ببرّد و به آخرت شیفته و علاقه‌مند باشد به‌راستی‌که پاداش چنین فردى در نزد خدا ، بالاترین درجات بهشت است».