مسأله216. نمازگزار باید در هر ركعت از نمازهای واجب و مستحب، بعد از ركوع دو سجده بهجا آورد.
مسأله217. سجده آن است كه پیشانی و كف دو دست و سر زانوها و سر دو انگشت بزرگ پاها ـ شَست ـ را بر زمین بگذارد و در حال سجده، واجب است ذكر بگوید.
مسأله218. در سجده هر ذكری بگوید كافی است، بهشرط آنكه مقدار ذكر از سه مرتبه «سُبْحَانَ الله» یا یك مرتبه «سُبْحَانَ رَبِّیَ الْاَعْلَی وَ بِحَمْدِهِ» كمتر نباشد.
مسأله219. در حال ذكر سجده، باید بدن آرام باشد.
مسأله220. اگر كسی پیش از آنكه پیشانیاش به زمین برسد و آرام گیرد، عمداً ذكر سجده را بگوید، باید بعد از رسیدن پیشانی به زمین و آرامگرفتن، دوباره ذكر را بگوید و به احتیاط واجب، پس از اتمام نماز آن را اعاده نماید و اگر به همان ذكر اوّل، اكتفا نماید، نمازش باطل است و چنانچه از روی فراموشی باشد، باید دوباره در حال آرامبودن، ذكر را بگوید.
مسأله221. نمازگزار باید بعد از تمامشدن ذكر سجده اول بنشیند تا بدن آرام گیرد و دوباره به سجده رود.
مسأله222. اگر نمازگزار پیش از تمامشدن ذكر، عمداً سر از سجده بردارد، نمازش باطل است.
مسأله223. اگر موقعی كه ذكر سجده را میگوید، غیر از پیشانی یكی دیگر از هفت عضو را عمداً از زمین بردارد، احتیاط واجب، آن است كه بعد از آرامگرفتن همه اعضا، دوباره ذكر واجب را بگوید، و نماز را تمام نموده، آن را اعاده نماید؛ ولی موقعی كه مشغول گفتن ذكر نیست، اگر غیر از پیشانی، مواضع دیگر را از زمین بردارد و دوباره بگذارد، اشكال ندارد.
مسأله224. اگر همراه با انگشتان شست پا، انگشتان دیگر هم بر زمین باشد، مانع ندارد.
مسأله225. نمازگزار باید در سجده پیشانی را بر زمین و یا آنچه از زمین میروید، ولی خوراكی و پوشاكی نیست، مانند چوب و برگ درخت، قرار دهد.
مسأله226. سجده بر موادّ معدنی؛ مانند طلا، نقره، عقیق و فیروزه صحیح نیست.
مسأله227. سجده بر چیزهایی كه از زمین میروید و خوراك حیوان است، مثل علف و كاه صحیح است.
مسأله228. سجده بر كاغذی كه از پنبه و مانند آن ساخته شده باشد، اشكال دارد.
مسأله229. برای سجده، بهتر از هر چیز، تربت حضرت سیدالشهداء(علیهالسلام) میباشد و بعد از آن بدین ترتیب:
ـ خاك
ـ سنگ
ـ گیاه
مسأله230. اگر در سجده اول، مهر به پیشانی بچسبد باید مهر را بردارد بعد به سجده رود، و الا اشکال دارد.