سه شنبه: 29/اسف/1402 (الثلاثاء: 9/رمضان/1445)

طراوت جاودانه قرآن

برای ما بسیار مغتنم، و ارزشمند است که هم خواهران و هم برادران در مسیر ارتباط با قرآن و حفظ قرآن مجید قرار گرفته‌اند؛ کتابی که تا روز قیامت همیشه زنده و مورد استفاده است، و همیشه هر‌کس به این کتاب مراجعه کند، مطلب تازه‌ای از آن استفاده می‌کند.

هرکس اگر هزار مرتبه هم قرآن را خوانده باشد، وقتی مجدّداً قرآن را می‌خواند گویا بار اول است که آن را قرائت می‌کند. تازگی و طراوت قرآن مجید همیشگی است، بلکه روزبه‌روز زیادتر می‌شود. هرچه فهم بشر بیشتر شود، تازگی قرآن زیادتر می‌شود.

یکی از خصوصیات حضرت‌هادی(ع) این است که تفسیری بر قرآن دارند که ١٢٠

 

جزء است، البته متأسفانه الآن در دسترس نیست. شخصی از آن حضرت سؤال می‌کند، چرا قرآن هرچه خوانده می‌شود و در اطراف حقایق و مطالب آن بحث می‌شود طراوتش کم نمی‌شود بلکه بیشتر می‌شود؟

حضرت فرمود:

«لأَنَّ اللهَ تَبَارَكَ وَتَعَالی لَمْ ‌یَجْعَلْهُ لِزَمَانٍ‏ دُونَ‏ زَمَانٍ‏ وَلا لِنَاسٍ دُونَ نَاسٍ فَهُوَ فِی كُلِّ زَمَانٍ جَدِیدٌ وَعِنْدَ كُلِّ قَوْمٍ غَضٌّ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ».[1]

برای اینکه قرآن کتابی نیست که برای یک زمان یا یک ملت و جمعیت آمده باشد بلکه برای همۀ زمان‌ها وملت‌ها است بنابراین در هر زمانی جدید و نزد هر جمعیت و ملتی تازه است تا روز قیامت.

انسان هر بار قرآن را می‌خواند مثل این است که تابه‌حال نخوانده است هر وقت به آیات و هدایت‌های قرآن که در رشته‌های مختلف است مراجعه می‌کند، در اثر مراجعۀ فراوان، فهم، معرفت، دانش، بینش و بصیرتش زیادتر می‌شود و از کوری، نادانی، و جهالتش کاسته می‌شود.

 

[1]. مجلسی، بحار الانوار، ج2، ص280، ح44؛ ج17، ص213، ح18؛ ج ٨٩، ص ١٥، ح8. (این روایت از امام کاظم و امام رضا و امام‌هادی(ع) نقل شده و این بزرگواران از امام صادق(ع) نقل کرده‌اند)؛ رجوع کنید به: صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ج1، ص93، ح32؛ طوسی، الامالی، ص580  - 581؛ خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج6، ص115.

موضوع: 
نويسنده: