سه شنبه: 29/اسف/1402 (الثلاثاء: 9/رمضان/1445)

فضیلت یک ساعت حضور در مجلس علم

در روایت است که رسول اکرم(ص) فرمود:         

«یَا أَبَا ذَرٍّ الْجُلُوسُ‏ سَاعَةً عِنْدَ مُذَاكَرَةِ الْعِلْمِ أَحَبُّ إِلَى اللهِ مِنْ قِیَامِ أَلْفِ لَیْلَةٍ یُصَلَّى فِی كُلِّ لَیْلَةٍ أَلْفُ رَكْعَةٍ وَالْجُلُوسُ‏ سَاعَةً عِنْدَ مُذَاكَرَةِ الْعِلْمِ أَحَبُّ إِلَى اللهِ مِنْ أَلْفِ غَزْوَةٍ وَقِرَاءَةِ الْقُرْآنِ كُلِّهِ. قَالَ: یَا رَسُولَ اللهِ‏ مُذَاكَرَةُ الْعِلْمِ خَیْرٌ مِنْ قِرَاءَةِ الْقُرْآنِ كُلِّهِ؟ فَقَالَ رَسُولُ اللهِ: یَا أَبَا ذَرٍّ الْجُلُوسُ سَاعَةً عِنْدَ مُذَاكَرَةِ الْعِلْمِ أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْ قِرَاءَةِ الْقُرْآنِ اثنَا عَشَرَ أَلْفَ مَرَّةٍ، عَلَیْكُمْ بِمُذَاكَرَةِ الْعِلْمِ فَإِنَّ بِالْعِلْمِ تَعْرِفُونَ الْحَلالَ مِنَ الْحَرَامِ یَا أَبَا ذَرٍّ الْجُلُوسُ سَاعَةً عِنْدَ مُذَاكَرَةِ الْعِلْمِ خَیْرٌ لَكَ مِنْ عِبَادَةِ سَنَةٍ صِیَامٍ نَهَارُهَا وَقِیَامٍ لَیْلُهَا».[1]

 

یک ساعت حضور در مجلس علم از هزار شب، شب‌زنده‌داری که در هر شب هزار رکعت نماز خوانده شود و از هزار بار شرکت در جهاد و قرائت تمام قرآن نزد خداوند متعال محبوب‌تر است.

(البته منظور علوم دینی است، علم فقه، اصول، تفسیر، کلام، حدیث، علومی ‌که در متن دین قرار دارد، و برای اینکه انسان فقیه کامل شود لازم است).

اباذر تعجب کرد و عرض کرد یا رسول الله مذاکرۀ علمی ‌از قرائت تمام قرآن هم بالاتر است؟ حضرت فرمود:

یک ساعت حضور در مجلس علم از دوازده هزار ختم قرآن بالاتر است. به‌وسیلۀ علم حلال و حرام خدا را می‌شناسید. ای اباذر یک ساعت حضور در مجلس علم از عبادت یکسال که روزهای آن را روزه بداری و شب‌های آن را شب زنده‌داری کنی بهتر است.

برای اینکه نگه‌داری تمام دین و احکام به‌وسیلۀ علم و علما و شما طلابی که آمده‌اید درس بخوانید می‌باشد، اگر اینها نباشد آنها هم نمی‌ماند، حقایق قرآن هم مخفی می‌ماند.

کاری که شما وارد آن شده‌اید چنین کار مقدسی است، خیلی قداست دارد و انسانی که وارد این کار می‌شود باید مواظب خود باشد و این قداست را حفظ کند.

بعضی از بزرگان در این مجالس بدون طهارت حضور پیدا نمی‌کنند. مجلس خیلی باعظمت است. همین‌که می‌گویید مثلاً:

«وَشَاعَ فِی الأَعْلامِ ذُو الإِضَافَةِ».[2]

اینها هم مؤثر است اینها مقدمه است برای اینکه انسان یک روایت از احادیث اهل‌بیت^ یا نهج البلاغه را بفهمد و معنا کند.

با وجود این‌همه ثواب‌ها و تأکیدات، کسانی که وارد می‌شوند باید قدر خود را بدانند و این توفیقی را که خداوند متعال به آنها عنایت فرموده شاکر باشند و قداست کارشان را حفظ کنند یعنی لوازمی‌ که این کار دارد، متانت و وقاری که باید اهل علم داشته باشند رعایت کنند وقاری غیر از دیگران.

 

همه باید باوقار باشند ولی این علم غیر از علم ریاضی یا جغرافیا است که رودخانۀ کجا چگونه است؟ یا کوه کجا چند متر است؟ این علم خداشناسی و علم دین است.

 

[1]. مجلسی، بحار الانوار، ج١، ص٢٠٣ – 204.

[2]. سیوطی، البهجة المرضیه، ج1، ص 56. «در اسم‌های علم اضافه‌دار «مضاف و مضاف‌الیه» فراوان و زیاد است.»

موضوع: 
نويسنده: