در نهادهای دیگر اینگونه مسئولیتها نیست، کار آنها آسان است، مثلاً در اداره پست نامه را میآورند، میدهند و میروند، اما این کار، کار بسیار بسیار بزرگی است و خیلی اهمیت دارد و خیلی آمادگی میخواهد، باید انسان خیلی درس بخواند علم پیدا کند، امانت، دیانت، تقوا و پرهیزکاری میخواهد تا وقتی که میخواهد حکمی را بنویسد یا بگوید دستش بلرزد که میخواهم چه بگویم و چه بنویسم؟ نوامیس مردم، اموال مردم، حقوق جامعه، همه دست اینها سپرده شده است، درحقیقت اینها امین مردم قرار داده شدهاند.
این حرفهایی که امروز بعضی از اشخاص میزنند و احکامی را زیر سؤال میبرند باید به آنها گفت:
حکمی که داده میشود باید بما انزل الله باشد و کسانی که ایراد و اشکال میکنند بسا اعتقاداتشان را محکم نکردهاند و الا اگر کسی معتقد به دین حنیف باشد و مزایای دین مقدس اسلام را شناخته باشد برایش اشکالی پیدا نمیشود و تسلیم میشود. قاضی
هر حکمی بکند روی چشمش میگذارد. وقتی حکم خدا و اسلام و قرآن و احادیث اهلبیت(ع) باشد چه چیزی از آن بالاتر است؟
امیدوارم در این جهت بتوانیم قدمهایی برداریم و به جایی برسیم، حالا باید بگوییم به آنجایی که باید برسیم نرسیدهایم، نه اینکه بگوییم کسی تقصیر کرده است، ولی مشکلات این کار زیاد است زحمت و تلاش بسیاری میخواهد تا انشاءالله به هر مقداری که بتوانیم به این قضای اسلامی نزدیک شویم و آن را پیاده کنیم.
حال که در این راه وارد شدهاید بدانید کار آسانی نیست کار بزرگی است که اگر کسی بتواند آن را خوب پیاده کند و درست انجام دهد خیلی مهم است هر دو جهتش اهمیت دارد.
مسئولیت بزرگ است اما انجامش پیش خداوند خیلی اجر و ثواب دارد و اینجور قضات را خداوند متعال دوست میدارد، اینها اسلام را نگه میدارند، حدود خدا را حفظ میکنند. مقاصدی که ما داریم در سایۀ قضای صحیح و قضات متدیّن و عالم و آگاه فراهم میشود همه مسئولیم هرکسی در کار خودش مسئول است، خداوند از همه میپرسد. امیدوارم همه، موقعی که مورد سؤال قرار میگیریم جواب شافی و کامل داشته باشیم.
[1]. مائده، ٤٤ – ٤٥. «و آنها که به احکامی که خدا نازل کرده حکم نمیکنند، کافرند؛... آنان ستمگرند».