در روایت جندل بن جناده بن جبیر است که وقتی خدمت حضرت رسول(ص) شرفیاب شد و اسلام آورد و از اوصیای حضرت سؤال کرد، حضرت اسامی اوصیای خود را برای او ذكر کردند تا رسیدند به اسم حضرت ولیّ عصر(عج) و فرمودند: «فَیَغِیبُ»؛ یعنی آن حضرت از مردم غایب و پنهان میشود.
خوشا به حال کسانی که در غیبت آن حضرت صبر و شکیبایی میکنند، ناملایمات را تحمل میکنند، خوشا به حال کسانی که در دوستی اهلبیت(ع) پا برجا میمانند.
اگر انسان بخواهد دینش را نگه دارد در بعضی زمانها بهخصوص در زمان ما، باید محرومیتهایی را تحمل کند، اصولاً دینداری به همین معنا است که انسان خودش را
از انجام بعضی کارها نگه دارد، البته اینها محرومیت نیست، رسیدن به مقامات و فوز و رستگاری است، در ادامه حضرت میفرماید:
«أُولَئِكَ الَّذِینَ وَصَفَهُمُ اللهُ فِی كِتَابِهِ وَقَال: ﴿الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیبِ﴾؛[2] ثُمَّ قَالَ تَعَالَی: ﴿أُولَئِكَ حِزْبُ اللّٰهِ أَلَا إِنَّ حِزْبَ اللّٰهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ﴾[3]».[4]
اینها کسانی هستند که خداوند آنها را در قرآن مجید توصیف کرده است که ایمان به غیب دارند.
در تفاسیر معتبر آمده است که مراد از ایمان به غیب در این آیه ایمان به ولایت حضرت ولیّ عصر(عج) است، یا این ایمان یکی از مصادیق ایمان به غیب است، بنابر اینکه الف و لام عهد باشد یعنی همین غیب خاص یا الف و لام جنس باشد یعنی تمام عقاید غیبی که انسان باید به آن اعتقاد داشته باشد.
اصولاً هستۀ مرکزی تمام ادیان الهی ایمان به غیب است، یعنی اگر کسی ایمان به غیب نداشته باشد دین ندارد، دین و ایمان یعنی ایمان به غیب و اینکه انسان باور داشته باشد که عالم غیبی هست، خداوندی هست، معادی هست و ملائکه هستند و فقط همین عالم ظاهر و ماده نیست، البته از این روایت استفاده میشود که این الف و لام عهد است، بعد میفرماید:
اینها کسانی هستند که خداوند آنها را در قرآن توصیف کرده است که حزبالله هستند، حزبالله اینها هستند، حزبالله شما هستید که میخواهید این ارتباط را با حضرت ولیّ عصر(عج) داشته باشید و انشاءالله ارتباطتان کاملتر و محکمتر شود.
تنها گروهی که رستگارند حزب خدا هستند و حزب خدا، حزب امام زمان(عج) است، حزب امام زمان(عج) کسانی هستند که ملتزم به احکام خدا هستند، چیزی از پیش خود بر اسلام اضافه یا کم نمیکنند، نسبت به تمام احکام خداوند متعال ارتباط خود را مساوی میدانند.