مرحوم آیتالله العظمی بروجردی(رحمه الله) میفرمودند، نماز به حضور خدا رفتن است یعنی وقتی انسان مشغول نماز میشود خودش را باید در حضور خدا ببیند البته انسان همیشه در حضور خدا است و هیچ وقت از محضر خدا خارج نیست گاهی انسان غفلت دارد ولی حقیقت این است که تمام کائنات و ممکنات در محضر خداوند متعال هستند، همه در تمام مواقع و آنات در عنایت و تربیت خداوند متعال هستند اگر لطف و تربیت خداوند متعال به ممکنات و کائنات نرسد همه هباءً منثوراً میشوند ولی سخن گفتن با خداوند متعال در حال نماز موقعیت خاصی است و انسان باید متوجه باشد کجا رفته است؟ و چه حضور بزرگی برای او در درگاه خداوند متعال پیدا شده است؟
[1]. دیدار مدیران مدارس متوسطه آموزش و پرورش منطقه ١٨ تهران با حضرت آیتالله العظمی صافی گلپایگانیمدظلهالعالی در تاریخ 2 اردیبهشت 1387.
[2]. مدثر، ٣٨ ـ ٤٣. «هرکس در گرو عمل خویش است؛ مگر اصحاب یمین؛ آنها در باغهای بهشتند، و سؤال میکنند از مجرمان، که چه چیز شما را به دوزخ وارد ساخت؟ میگویند: ما از نمازگزاران نبودیم».