رسول خدا(ص) به امیرالمؤمنین(ع) میفرماید:
«لأَنْ یَهْدِیَ اللهُ بِكَ رَجُلاً وَاحِداً خَیْرٌ لَكَ مِنَ الدُّنْیَا وَمَا فِیهَا».[1]
گاهی یک نفر کار صد میلیون جمعیت را میکند. مردم از حیث افراد علیالسویه هستند اما از حیث شخصیت و مقام و معنویت و اراده و تصمیم و فهم و درک با هم فرق میکنند. یک وقت شما شخصیتی را میسازید که بعداً برای یک مملکت ٦٠ میلیونی اثر وجودی دارد، اینها همانهایی هستند که آنها را به مدرسه میآورند و در اختیار معلّمین میگذارند، این وظیفه خیلی بزرگ است و درعینحال خیلی فضیلت دارد. همه باید تقدیر کنند و قدر معلّم و آموزگار را بدانند.
امیرمؤمنان(ع) فرمود: «کسی که یک حرف به من یاد دهد مرا بندۀ خود کرده است».
اگر کسی به انسان حرف خوبی، راه خوبی، حدیث خوبی، شعر خوبی آموخته باشد، حق بزرگی بر او پیدا میکند.
[1]. مجلسی، بحار الانوار، ج ١، ص ١٨٤. «اگر خداوند یک نفر را بهوسیله تو هدایت کند برایت بهتر است از دنیا و آنچه در دنیا است».
[2]. نراقی، جامع السعادات، ج3، ص112؛ در برخی منابع با این عبارت آمده است: «مَنْ تَعَلَّمْتَ مِنْهُ حَرْفاً صِرْتَ لَهُ عَبْداً». ابنابیجمهور احسائی، عوالی اللئالی، ج ١، ص ٢٩٢.