سه شنبه: 29/اسف/1402 (الثلاثاء: 9/رمضان/1445)

امیرالمؤمنین(ع) صراط و میزان

یکی از معانی، صراط و میزان امیرالمؤمنین(ع) است[1] در بعضی از زیارات آن حضرت آمده است.

«السَّلامُ عَلَى مِیزَانِ‏ الأَعْمَالِِ».[2]

 

اگر مردم بخواهند استقامت راه خود را تشخیص دهند و بفهمند در خط خدا و اسلام هستند، میزان، امیرالمؤمنین(ع) است. قرآن می‌فرماید:

﴿وَ أَنَّ هذَا صِرَاطِی مُسْتَقِیماً فَاتَّبِعُوهُ وَ لَا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَنْ سَبِیلِهِ ذَلِكُمْ وَصَّاكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ﴾؛[3]

منظور از این صراط، امیرالمؤمنین(ع) است، یعنی او را اطاعت و تبعیت کنید.[4]

﴿ وَ لَا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ ﴾؛

دنبال راه‌ها و مکتب‌های دیگر نباشید که اسباب تفرقه و جدایی شما می‌شود، و شما را از راه خداوند متعال دور می‌کند و باز می‌دارد.

باید همه سعی کنیم در کار و کسب، زندگی، معاش، سیاست و حکومت صراط امیرالمؤمنین(ع) را اتخاذ کنیم، و در این صراط ثابت‌قدم بمانیم. مرحوم والد اشعاری دارند، می‌فرمایند:

هُوَ الصِّرَاطُ هُوَ الجَْنَّةُ هَوَ المِْیزَانُ هُوَ النَّعِیمُ هُوَ الرُّوضَةُ هُوَ الْکَوْثَرُ

میزان اعمال همه، آن حضرت هستند، اعمال مردم روز قیامت به وجود امیرالمؤمنین(ع) شناخته و وزن می‌شود، در دنیا هم همین‌طور است، اگر مردم بخواهند وزن و ارزش اعمال خود را بدانند باید خود را با اعمال امیرالمؤمنین(ع) بسنجند.

فضائل امیرمؤمنان(ع) که در کتب اهل سنت آمده است قابل احصاء و شماره نیست، در روایتی آمده است که:

«کسی از صراط عبور نمی‌کند مگر اینکه جواز عبور خود را از علی بن ابی‌طالب داشته باشد».[5]

 

و این جواز با عمل گرفته می‌شود.

«إنَّ الشّیعَةَ مَنْ شَایَعَ عَلیّاً».[6]

باید امیرالمؤمنین(ع) را مشایعت کنیم، هویت دینی و تشیع خودمان را حفظ کنیم، مبادا از دنیا برویم درحالی‌که هویت اسلامی‌مان را از دست داده باشیم یا کم‌رنگ شده باشد.

﴿فَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ‏﴾[7]

 

[1]. بحرانی، البرهان، ج٢، ص498.

[2]. مشهدی، المزار، ص184 ـ 185؛ مجلسی، بحار الانوار، ج97، ص287، 330. «سلام و درود بر امیرمؤمنان علی(ع) که میزان سنجش عمل‌ها است.»

[3]. انعام، ١٥٣. «این راه مستقیم من است، از آن پیروی کنید و از راه‌های دیگر که شما را از راه وی پراکنده می‌سازد پیروی نکنید، اینها است که خدا شما را به آن سفارش نمود، شاید پرهیزکاری پیشه کنید».

[4].  مجلسی، بحار الانوار، ج٢٤، ص١٥ ـ 16.

[5]. خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج10، ص355؛ خوارزمی، المناقب، ص319 ـ 320؛ طبری، بشارة المصطفی، ص196، 201، 231، 420؛ قندوزی، ینابیع المودّه، ج2، ص162 ـ 163، 404؛ ج3، ص230.

[6]. مجلسی، بحار الانوار، ج ٨، ص ٢٦٣. «به درستی که شیعه کسی است که پیرو امام علی(ع) باشد»

[7]. بقره، ١٣٢. «جز به آیین اسلام از دنیا نروید».

نويسنده: