خیلی تشکر میکنم و افتخار میکنم که بنده را به زیارت خود و این عزیزان نائل کردید، جهاتی که شما تذکر دادید همه ارزنده است و هر کدام در هر حدی تأمین شود موجب مسرّت و خشنودی خاطر انور حضرت ولیّ عصر(عج) میشود، و من باید تشکر کنم هم از جنابعالی و آقایانی که اهتمام دارند تا این حوزه در آنجا برقرار باشد، با توجه به اینکه آنجا از ثغور و حدود است و باید نگهداری شود و اگر به حال خود گذاشته شود آنهایی هم که هستند از دست میروند.
اینها وظایفی است که بسیار اهمیت دارد و باید همه انجام دهند همه باید در مقام نگهداری ثغور مذهب و دین باشند، در آنجا تبلیغ احکام کنند و مردم را به امام زمان(عج) دعوت کنند.
زیارت این چهرههای نورانی برای من ذخیرۀ آخرت است و من افتخار میکنم که چنین حوزههایی در اطراف و اکناف باشد، هم بتوانند این جوانهای عزیز را تقویت کنند و به معارف آل محمد(ع) آشنا کنند و نگذارند اینها متروک شود و هم اینکه شعاع و روشنایی آنها همهجا را بگیرد، قلوب دیگران را روشن کند و ایمان آنها را حفظ کند.
اشخاصی که خود را برای این کار آماده میکنند درواقع خودشان را به امام
زمان(عج) میفروشند و امام زمان(عج) آنها را خریداری کرده است، باید قدر این نعمت را بدانند، کسی که خودش را به ایشان فروخته باشد و آن حضرت او را خریداری کرده باشد، باید بداند که بسیار سعادتمند بوده و این توفیقی است که از طرف خداوند متعال نصیب او شده و نصیب همهکس نمیشود.
البته زحمات و مشکلات زیاد است، همیشه در راه تحصیل دین و معارف اهلبیت(ع)، کسب حدیث، قرآن و تفسیر، مشکلات بوده است، از قدیم علمایی که به مقاماتی نائل شدهاند کسانی بودهاند که این زحمات را متحمل میشدند و به امور دنیوی توجه نمیکردند و فقط قصدشان نشر دین بوده است. در روایت آمده است که شخصی از امام صادق(ع) سؤال میکند:
شما قدر خود و قدر این فرصتهایی که الآن به دست آمده است را بدانید چون در گذشته این فرصتها فراهم نبود، در مناطق شما کسانی که میخواستند تحصیل علم کنند یا مسألهای سؤال کنند باید راههای دور و درازی را بروند، امروز بحمدالله در خود منطقه، حوزه تأسیس شده، هم مردم استفاده میکنند و هم شما در نظر دارید به مقامات علمی نائل شوید.
آنچه در تحصیل علم بسیار مؤثر و موجب برکت است، این است که انسان علم را خالصاً برای خدا فرا گیرد و مقصد دیگری در کار نباشد.
[1]. دیدار گروهی از روحانیون و طلاب حوزه علمیه یکی از شهرهای مرزی با حضرت آیتالله العظمی صافی گلپایگانیمدظلهالعالی در تاریخ 4 خرداد 1387.
[2]. صفار، بصائر الدرجات، ص27؛ مجلسی، بحار الانوار، ج ٢، ص ١٤٥. «کسی هست که سخن شما را بسیار نقل کرده و در میان مردم گسترش میدهد و با نقل آن دلهای شیعیان شما را قرص و محکم میسازند و شاید عابدی از شیعیان شما این جور نباشد و روایت زیاد نداشته باشد کدام یک برتر و بافضیلتتر است؟ حضرت فرمود: کسی که سخن ما را زیاد نقل میکند و در میان مردم پخش میکند و دلها را ثبات و ایمان میبخشد از هزار عابد برتر است.»