خداوند متعال در قرآن مجید به کسانی که در راه خدا مقاتله میکنند، بشارت میدهد که آنان محبوب خدا هستند، کسانی که آمادهاند تا زمانی که دشمن قصد حمله به مراکز اسلامی دارد، با نهایت استحکام و قوت ایمان، برای حفظ دین و مرعوب کردن دشمن جهاد کنند، دشمن را بترسانند تا به فکر حمله و تجاوز به مملکت اسلامی نیفتد، این آمادگی از عبادات بزرگ است. قرآن میفرماید:
این آمادگی موجب میشود تا آنها از مسلمانان بترسند و بگویند سپاه آنان آمادۀ دفاع از دین و اسلام است، و با این استقامت و جانفشانی که آنها دارند کسی نمیتواند آنان را مغلوب کند.
اینها معتقدند چه غالب شوند یا مغلوب، پیروزند، (همانگونه که در قرآن مجید
آمده است)، اگر به صورت ظاهر غالب شوند که غالبند و اگر در راه خدا شهید شوند، به فوز رفیع شهادت رسیدهاند.
کسی که این عقیده را ندارد با کشته شدن همه چیز از دست او میرود.
فداکاریهایی که همیشه در مسلمانان بوده و فوقالعادگی آنها بر اساس همین عقیده بوده است و به همین جهت مسلمانان همیشه پیشروی کردهاند و توانستهاند در مقابل قشون دشمن مقاومت کنند.
[1]. دیدار پاسداران مرکز آموزشی شهید میثمی با حضرت آیتالله العظمی صافی گلپایگانیمدظلهالعالی در تاریخ 25 مهر 1387.
[2]. صف، ٤. «خداند کسانی را دوست میدارد که در راه او پیکار میکنند، گویی بنایی آهنیناند».
[3]. انفال، ٦٠. «هرچه در توان دارید از نیرو و اسبهای ورزیده برای مقابله با آنها آماده سازید، تا بهوسیله آن دشمن خدا و دشمن خویش را بترسانید».