مسأله784. خانه كعبه كه در مكه معظمه ميباشد و جاي خانه تا منتهاي زمين و بالاي آن تا منتهاي آسمان، قبله است، و بايد روبروي آن نماز خواند؛ ولي كسي كه دور است، اگر طوري بايستد كه بگويند: رو به قبله نماز ميخواند كافي است، و همچنين است كارهاي ديگري، مانند سر بريدن حيوانات كه بايد رو به قبله انجام گيرد.
مسأله785. كسي كه نماز واجب را ايستاده ميخواند، بايد صورت و سينه و شكم و جلوي پاهاي او رو به قبله باشد، و احتياط مستحب آن است كه انگشتان پاي او هم رو به قبله باشد به طوري كه بگويند: پاي او رو به قبله است.
مسأله786. كسي كه بايد نشسته نماز بخواند، اگر نميتواند به طور معمول بنشيند و در موقع نشستن كف پاها را به زمين ميگذارد، بايد در موقع نماز صورت و سينه و شكم و ساق پاي او رو به قبله باشد.
مسأله787. كسي كه نميتواند نشسته نماز بخواند، بايد در حال نماز به پهلوي راست طوري بخوابد كه جلوي بدن او رو به قبله باشد و اگر ممكن نيست، بايد به پهلوي چپ طوري بخوابد كه جلوي بدن او رو به قبله باشد و اگر اين را هم نتواند، بايد به پشت بخوابد بطوري كه كف پاهاي او رو به قبله باشد.
مسأله788. نماز احتياط و سجده و تشهد فراموششده را بايد رو به قبله خواند، و سجده سهو را نيز بنابر احتياط لازم بايد رو به قبله به جا آورد.
مسأله789. نماز مستحبي را ميشود در حال راهرفتن و سواري خواند، و اگر انسان در اين دو حال، نماز مستحب بخواند، لازم نيست رو به قبله باشد.
مسأله790. كسي كه ميخواهد نماز بخواند، بايد براي پيداكردن قبله كوشش نمايد تا يقين كند قبله كدام طرف است، و اگر نتواند يقين پيدا كند، بايد به گماني كه از محراب مسجد مسلمانان يا قبرهاي آنان يا از راههاي ديگر پيدا ميشود عمل نمايد، حتي اگر از گفته فاسق يا كافري كه به واسطه قواعد علمي قبله را ميشناسد گمان به قبله پيدا كند كافي است.
مسأله791. كسي كه گمان به قبله دارد، اگر بتواند گمان قويتري پيدا كند، نميتواند به گمان خود عمل نمايد، مثلاً اگر ميهمان ازگفته صاحبخانه گمان به قبله پيدا كند، ولي بتواند از راه ديگري گمان قويتري پيدا كند، نبايد به حرف او عمل نمايد.
مسأله792. اگر براي پيداكردن قبله وسيلهاي ندارد، يا با اين كه كوشش كرده، گمانش به طرفي نميرود، چنانچه وقت نماز وسعت دارد، بايد چهار نماز به چهار طرف بخواند، و اگر به اندازه چهار نماز وقت ندارد، بايد به اندازهاي كه وقت دارد، نماز بخواند، مثلاً اگر فقط به اندازه يك نماز وقت دارد، بايد يك نماز به هر طرفي كه ميخواهد بخواند، و بعد از وقت با علم به قبله بنابر احتياط لازم نماز را قضا كند، و بايد نمازها را طوري بخواند كه يقين كند يكي از آنها رو به قبله واقع شده، يا اگر رو به قبله نبوده، به سمت راست و يا سمت چپ قبله نرسيده است.
مسأله793. اگر يقين يا گمان كند كه قبله در يكي از دو طرف است، بايد به هر دو طرف نماز بخواند، ولي احتياط مستحب آن است كه در صورت گمان، به چهار طرف نماز بخواند.
مسأله794. كسي كه بايد به چند طرف نماز بخواند، اگر بخواهد دو نماز بخواند كه مثل نماز ظهر و عصر بايد يكي بعد از ديگري خوانده شود، ميتواند نماز اول را به آن چند طرف كه واجب است بخواند، بعد نماز دوم را شروعكند و ميتواند هر دو را پشت سر هم به يك طرف به جا آورد، و بعد به طرف ديگر شروع كند.
مسأله795. كسي كه يقين به قبله ندارد، اگر بخواهد غير از نماز، كاري كند كه بايد آن را رو به قبله انجام داد، مثلاً بخواهد سر حيواني را ببرد، بايد به گمان عمل نمايد، و اگر گمان ممكن نيست، به هر طرف كه انجام دهد صحيح است.