روی عادت حیض زن، یا نشانه‎های دیگری باشد كه در شرع معین شده، باید از حال اطلاع حاصل كند و اگر نمی‌تواند باید تا مدتی كه معمولاً زنان از حیض یا نفاس پاك می‎شوند صبر كند.

مسأله 2513. اگر با عیالش كه از خون حیض و نفاس پاك است، نزدیكی كند و بخواهد طلاقش دهد، باید صبر كند تا دوباره حیض ببیند و پاك شود، و هم‌چنین اگر در حال حیض یا نفاس با او نزدیكی كند، نمی‎تواند در پاكی بعد از آن حیض یا نفاس او را طلاق دهد، اگر چه در آن پاكی با او نزدیكی نكرده باشد، ولی زنی را كه نه سالش تمام نشده یا آبستن است، یا این‌كه یائسه شده، اگر بعد از نزدیكی طلاق دهند اشكال ندارد.

مسأله 2514. اگر با زنی كه از خون حیض و نفاس پاك است نزدیكی كند، و در همان پاكی طلاقش دهد، چنان‌چه بعد معلوم شود كه موقع طلاق آبستن بوده، بنابر احتیاط مستحب دوباره او را طلاق دهد.

مسأله 2515. اگر با زنی كه از خون حیض و نفاس پاك است نزدیكی كند، و مسافرت نماید، چنان‌چه بخواهد در سفر طلاقش دهد، باید به قدری كه زن معمولاً بعد از آن پاكی خون می‎بیند و دوباره پاك می‎شود، صبر كند.

مسأله 2516. اگر مرد بخواهد زن خود را كه به واسطه مرضی حیض نمی‎بیند طلاق دهد، باید از وقتی كه با او نزدیكی كرده تا سه ماه از جماع با او خودداری نماید، و بعد او را طلاق دهد.

مسأله 2517. طلاق باید به صیغه عربی صحیح خوانده شود، و دو مرد عادل آن را بشنوند، و اگر خود شوهر بخواهد صیغه طلاق را بخواند و اسم زن او مثلاً فاطمه باشد، باید بگوید:

زَوْجَتِی فَاطِمَةُ طالِق

زن من فاطمه رها است.

و اگر دیگری را وكیل كند، وكیل باید بگوید:

زَوْجَةُ مُوَكِّلی فَاطِمَةُ طالِق

مسأله 2518. زنی كه متعه شده، مثلاً یك ماهه یا یك ساله او را عقد كرده‎اند طلاق ندارد، و رها شدن او به این است كه مدتش تمام شود، یا مرد مدت را به او ببخشد، به این ترتیب كه بگوید: مدت را به تو بخشیدم؛ و شاهدگرفتن و پاك‌بودن زن از حیض لازم نیست.