مسأله456. چند چیز بر حایض حرام است:
اول ـ عبادتهاییكه مانند نماز باید با وضو یا غسل یا تیمم، به جا آورده شود، ولی به جا آوردن عبادتهایی كه وضو و غسل و تیمم برای آن‌ها لازم نیست، مانند نماز میت مانعی ندارد.
دوم ـ تمام چیزهایی كه بر جنب حرام است و در احكام جنابت گفته شد.
سوم ـ جماع‌كردن در قُبل كه هم برای مرد حرام است و هم برای زن، اگر چه به مقدار ختنهگاه داخل شود و منی هم بیرون نیاید، بلكه احتیاط واجب آن است كه مقدار كمتر از ختنهگاه را هم داخل نكند و در دبر زن حایض هم وطی ننماید چون كراهت شدیده دارد.
مسأله457. جماع‌كردن در روزهایی هم كه حیض قطعی نیست ولی شرعاً باید آن را حیض قرار دهد، حرام است. پس زنی كه بیشتر از ده روز خون میبیند و باید به دستوری كه بعداً گفته میشود روزهای عادت خویشان خود را حیض قرار دهد، شوهرش نمیتواند در آن روزها با او نزدیكی نماید.
مسأله458. اگر شماره روزهای حیض به سه قسمت تقسیم شود و شوهر در قسمت اول آن با زن خود در قُبل جماع‌كند، مستحب بلكه احوط است‌كه هیجده نخود طلا كفاره، به فقیر بدهد؛ و اگر در قسمت دوم جماع كند، نه نخود؛ و اگر در قسمت سوم جماع كند، چهار نخود و نیم بدهد، مثلاً زنی كه شش روز خون حیض میبیند، اگر شوهرش در شب یا روز اول و دوم با او جماع كند، مستحب بلكه احوط است كه هیجده نخود طلا و در شب یا روز سوم و چهارم، نه نخود، و در شب یا روز پنجم و ششم، چهار نخود و نیم بدهد.
مسأله459. بهتر آن است كه طلای كفاره را سكه‌دار بدهد ولی اگر ممكن نباشد، قیمت آن كافی است.
مسأله460. اگر قیمت طلا در وقتی كه جماع كرده، با وقتی كه میخواهد به فقیر بدهد فرق كرده باشد، باید قیمت وقتی را كه میخواهد به فقیر بدهد حساب كند.
مسأله461. اگر كسی، هم در قسمت اول و هم در قسمت دوم و هم در قسمت سوم حیض، با زن خود جماع كند، مستحب بلكه احوط آن است كه هر سه كفاره را كه روی هم سی و یك نخود و نیم میشود بدهد.
مسأله462. اگر انسان بعد از آن كه در حال حیض جماع كرده و كفاره آن را داده، دوباره جماع كند، باز هم مستحب بلكه احوط است كه كفاره بدهد.
مسأله463. اگر با حایض چند مرتبه جماع كند و در بین آن‌ها كفاره ندهد، احتیاط مستحب آن است كه برای هر جماع یك كفاره بدهد.
مسأله464. اگر مرد در حال جماع بفهمد زن حایض شده، باید فوراً از او جدا شود.
مسأله465. اگر مردی با زن حایض زنا كند، یا با حایض نامحرمی به گمان این‌كه عیال خود او است جماع نماید، احتیاط مستحب آن است كه كفاره بدهد.
مسأله466. كسی كه نمیتواند كفاره بدهد، استغفار كند، و هر وقت توانست احتیاط مستحب آن است كه كفاره را بدهد.
مسأله467. طلاق‌دادن زن در حال حیض به طوری كه در كتاب طلاق گفته میشود، باطل است.
مسأله468. اگر زن بگوید: حایضم یا از حیض پاك شدهام، باید حرف او را قبول كرد.
مسأله469. اگر زن در بین نماز حایض شود، نماز او باطل است.
مسأله470. اگر زن در بین نماز شك كند كه حایض شده یا نه، نماز او صحیح است.
مسأله471. اگر بعد از نماز بفهمد كه در بین نماز حایض شده، نمازی كه خوانده باطل است.
مسأله472. بعد از آن كه از خون حیض پاك شد، واجب است برای نماز و عبادتهای دیگری كه باید با وضو یا غسل یا تیمم به جا آورده شود، غسل كند، و دستور آن مثل غسل جنابت است، ولی برای نماز باید پیش از غسل یا بعد از آن وضو هم بگیرد. و اگر پیش از غسل، وضو بگیرد بهتر است.
مسأله473. بعد از آن كه زن از خون حیض پاك شد اگر چه غسل نكرده باشد، طلاق او صحیح است و شوهرش هم میتواند با او جماع كند، و احتیاط مستحب آن است كه پیش از غسل، از جماع با او خودداری نماید، اما كارهای دیگری كه در وقت حیض بر او حرام بوده، مانند توقف در مسجد و مس خط قرآن تا غسل نكند بر او حلال نمیشود.
مسأله474. اگر آب برای وضو و غسل كافی نباشد و به اندازهای باشد كه بتواند یا غسل كند یا وضو بگیرد، باید غسل كند و بدل از وضو تیمم نماید، و اگر فقط برای وضو
كافی باشد، باید وضو بگیرد و عوض غسل، تیمم نماید، و اگر برای هیچ‌یك از آن‌ها آب ندارد، باید دو تیمم كند؛ یكی بدل از غسل و دیگری بدل از وضو.
مسأله475. نمازهای یومیهای كه در حال حیض نخوانده، قضا ندارد ولی روزه‌های واجب را باید قضا نماید.
مسأله476. هرگاه وقت نماز داخل شود و بداند كه اگر نماز را تأخیر بیندازد حایض میشود، باید فوراً نماز بخواند.
مسأله477. اگر زن، نماز را تأخیر بیندازد و از اول وقت به اندازه خواندن یك نماز با طهارت از حدث بگذرد و حایض شود، بنابر احتیاط واجب باید قضای آن نماز را به جا آورد، ولی در تند خواندن و كند خواندن و چیزهای دیگر باید ملاحظه حال خود را بكند، مثلاً زنی كه مسافر نیست اگر در اول ظهر نماز نخواند، قضای آن در صورتی واجب میشود كه به مقدار خواندن چهار ركعت نماز از اول ظهر بگذرد و حایض شود، و برای كسی كه مسافر است گذشتن وقت به مقدار خواندن دو ركعت كافی است.
مسأله478. اگر حایض در آخر وقت نماز از خون پاك شود و به اندازه غسل و وضو و مقدمات دیگر نماز، مانند تهیه‌كردن لباس یا آب‌كشیدن آن و خواندن یك ركعت یا بیشتر از یك ركعت وقت داشته باشد، باید نماز را بخواند، و اگر نخواند، باید قضای آن را به جا آورد؛ بلكه اگر فقط به اندازه یك ركعت نماز با طهارت از حدث وقت داشته باشد، احتیاط لازم، خواندن نماز با طهارت است، اگرچه به مقدار تهیه سایر مقدمات وقت نداشته باشد و اگر نخواند قضای آن را به جا آورد.
مسأله479. اگر حایض بعد از پاك‌شدن به اندازه غسل و وضو وقت ندارد، ولی میتواند با تیمم نماز را در وقت بخواند، آن نماز بر او واجب نیست؛ اما اگر قطع نظر از تنگی وقت، تكلیفش تیمم است، مثل آن كه آب برایش ضرر دارد، باید تیمم كند و آن نماز را بخواند.
مسأله480. اگر حایض بعد از پاك‌شدن شك كند كه برای نماز وقت دارد یا نه، باید نمازش را بخواند.
مسأله481. اگر به خیال این‌كه به اندازه تهیه مقدمات نماز و خواندن یك ركعت وقت ندارد، نماز نخواند و بعد بفهمد وقت داشته، باید قضای آن نماز را به جا آورد.
مسأله482. مستحب است زن حایض در وقت نماز، خود را از خون پاك نماید و پنبه و دستمال را عوض كند و وضو بگیرد، و اگر نمیتواند وضو بگیرد، تیمم نماید و در جای نماز رو به قبله بنشیند و مشغول ذكر و دعا و صلوات شود.
مسأله483. خواندن و همراه‌داشتن قرآن و رساندن جایی از بدن به ورق قرآن كه خط قرآن در آن نباشد، مثل حاشیه و بین سطرها و نیز خضاب‌كردن به حنا و مانند آن برای حایض مكروه است.