مسأله591. بعد از غسل، واجب است ميت را حنوط كنند، يعني به پيشاني و كف دستها و سر زانوها و سر دو انگشت بزرگ پاهاي او كافور بمالند، و بنابر احتياط واجب در اين چند موضع مقداري كافور هم بگذارند، و مستحب است به سر بيني ميت هم كافور بمالند، و بايد كافور، ساييده و تازه باشد، و اگر به واسطه كهنه‌بودن، عطر آن از بين رفته باشد، بنابر احتياط كافي نيست.
مسأله592. احتياط واجب آن است كه اول كافور را به پيشاني ميت بمالند، ولي در جاهاي ديگر ترتيب لازم نيست.
مسأله593. بهتر آن است كه ميت را پيش از كفن‌كردن، حنوط نمايند اگر چه در بين كفن‌كردن و بعد از آن هم مانعي ندارد.
مسأله594. كسي كه براي حج يا عمره احرام بسته است، اگر پيش از تقصير در احرام عمره و پيش از انجام سعي در احرام بميرد، حنوط‌كردن او جايز نيست.
مسأله595. زني كه شوهر او مرده و هنوز عدّهاش تمام نشده، اگر چه حرام است خود را خوشبو كند، ولي چنان‌چه بميرد، حنوط او واجب است.
مسأله596. احتياط مستحب آن است كه ميت را با مشك و عنبر و عود و عطرهاي ديگر خوشبو نكنند، و اين‌ها را با كافور هم مخلوط ننمايند.
مسأله597. مستحب است قدري تربت حضرت سيد الشهداء عليه السلام را با كافور مخلوط كنند، ولي بايد از آن كافور به جاهايي كه بياحترامي ميشود نرسانند، و نيز بايد تربت به قدري زياد نباشد كه وقتي با كافور مخلوط شد آن را كافور نگويند.
مسأله598. اگر كافور پيدا نشود، يا فقط به اندازه غسل باشد، حنوط لازم نيست، و چنان‌چه از غسل زياد بيايد ولي به همه هفت عضو نرسد، بايد اول پيشاني، و اگر زياد آمد به جاهاي ديگر بمالند.
مسأله599. مستحب است دو چوبِ تر و تازه در قبر همراه ميت بگذارند.