مسأله591. بعد از غسل، واجب است میت را حنوط كنند، یعنی به پیشانی و كف دستها و سر زانوها و سر دو انگشت بزرگ پاهای او كافور بمالند، و بنابر احتیاط واجب در این چند موضع مقداری كافور هم بگذارند، و مستحب است به سر بینی میت هم كافور بمالند، و باید كافور، ساییده و تازه باشد، و اگر به واسطه كهنه‌بودن، عطر آن از بین رفته باشد، بنابر احتیاط كافی نیست.
مسأله592. احتیاط واجب آن است كه اول كافور را به پیشانی میت بمالند، ولی در جاهای دیگر ترتیب لازم نیست.
مسأله593. بهتر آن است كه میت را پیش از كفن‌كردن، حنوط نمایند اگر چه در بین كفن‌كردن و بعد از آن هم مانعی ندارد.
مسأله594. كسی كه برای حج یا عمره احرام بسته است، اگر پیش از تقصیر در احرام عمره و پیش از انجام سعی در احرام بمیرد، حنوط‌كردن او جایز نیست.
مسأله595. زنی كه شوهر او مرده و هنوز عدّهاش تمام نشده، اگر چه حرام است خود را خوشبو كند، ولی چنان‌چه بمیرد، حنوط او واجب است.
مسأله596. احتیاط مستحب آن است كه میت را با مشك و عنبر و عود و عطرهای دیگر خوشبو نكنند، و این‌ها را با كافور هم مخلوط ننمایند.
مسأله597. مستحب است قدری تربت حضرت سید الشهداء علیه السلام را با كافور مخلوط كنند، ولی باید از آن كافور به جاهایی كه بیاحترامی میشود نرسانند، و نیز باید تربت به قدری زیاد نباشد كه وقتی با كافور مخلوط شد آن را كافور نگویند.
مسأله598. اگر كافور پیدا نشود، یا فقط به اندازه غسل باشد، حنوط لازم نیست، و چنان‌چه از غسل زیاد بیاید ولی به همه هفت عضو نرسد، باید اول پیشانی، و اگر زیاد آمد به جاهای دیگر بمالند.
مسأله599. مستحب است دو چوبِ تر و تازه در قبر همراه میت بگذارند.